بهره وری نیروی کار و بیکاری: شواهدی از استان های ایران طی سال های برنامه چهارم توسعه (۱۳۸۸-۱۳۸۴)

در ادبیات اقتصادی، از بهره وری نیروی کار به عنوان مقوله ای دوگانه یاد می شود و در حالی که نتایج برخی مطالعات حاکی از آن است که افزایش بهره وری نیروی کار زمینه را برای کاهش نرخ بیکاری فراهم می کند، نتایج برخی مطالعات دیگر نشان دهنده رابطه مثبت بهره وری نیروی کار و نرخ بیکاری است. بنابراین، مسئله اساسی پژوهش حاضر، بررسی رابطه بهره وری نیروی کار و نرخ بیکاری در استان های ایران است. بدین منظور، داده های مورد نیاز از حساب های ملی ایران و نتایج آمارگیری از نیروی کار مرکز آمار ایران طی سال های برنامه چهارم توسعه (۸۸-۱۳۸۴) استخراج گردیده است. با استفاده از روش اقتصادسنجی داده های تابلویی و بهره گیری از تکنیک حداقل مربعات تعمیم یافته، نتایج نشان دهنده رابطه منفی و معنی دار بهره وری نیروی کار و نرخ بیکاری در استان های ایران می باشد. بنابراین و از نظر سیاست گذاری، نتایج مبین لزوم توجه به سیاست های افزایش بهره وری نیروی کار به منظور فراهم شدن زمینه های کاهش نرخ بیکاری در استان های کشور می باشد.

کلیدواژه ها:

degree of openness of the economy ، the money supply ، Johansen co-integration and vector error correction model ، بهره وری ، بهره وری نیروی کار ، نرخ بیکاری ، استان های ایران.