مدل جایابی سرویس های اینترنت اشیا در محاسبات مه با استفاده از الگوریتم های فراابتکاری

با افزایش تعداد دستگاه های اینترنت اشیا (IoT) که منابع محدودی دارند، توسعه ای از پارادایم رایانش ابری به اصطلاح محاسبات مه پدیدار شده است. برای پشتیبانی از برنامه های بزرگ و متنوع تولید شده توسط اینترنت اشیا، رایانش مه برای تکمیل محاسبات ابری و ارائه خدمات ابر مانند سرویس دهی در لبه شبکه با تاخیر کم و پاسخ های بلادرنگ معرفی شد. مقیاس بزرگ، توزیع جغرافیایی و ناهمگونی گره های محاسباتی لبه، مکان یابی سرویس در چنین زیرساختی را به یک موضوع چالش برانگیز تبدیل می-کند. مکان یابی سرویس اجازه می دهد تا برنامه های اینترنت اشیا بر روی منابع محاسباتی مه، با هدف بهینه سازی کیفیت خدمات و در عین حال در نظر گرفتن حداکثر استفاده از منابع مه، استقرار یابد. تنوع انتظارات کاربر و ویژگی های دستگاه های اینترنت اشیا نیز مشکل استقرار را پیچیده می کند. این مقاله یک بررسی از تحقیقات فعلی انجام شده در مورد مشکل مکان یابی سرویس (SPP) در محاسبات مه/لبه ارائه می کند. بر اساس یک طرح طبقه بندی جدید، دسته بندی پیشنهادهای فعلی ارائه می شود و مسائل و چالش های شناسایی شده مورد بحث قرار می گیرند.

کلیدواژه ها:

مکان یابی سرویس ، محاسبات مه ، اینترنت اشیا ، طبقه بندی مکان یابی سرویس