بررسی شاخص های تشویق کننده ی امر خلاقه در محیط دانشکده های طراحی و معماری

روش تحقیق به صورت تحلیلی-توصیفی با مراجعه به اسناد کتابخانه ای می باشد. در ابتدا باید دید که خلاقیت چیست و چه تعریفی دارد. از این رو در این پژوهش ابتدا به مفاهیم اولیه خلاقیت پرداخته شده است و دید صاحب نظران درباره ی خلاقیت مورد برسی قرار گرفته است. از آنجا که روانشناسان در دهه های دخیر دریافتند که خلاقیت و هوش امر متفاوت از یکدیگر بوده باید بین این دو تفکیک حاصل شود و هر کدام به نوبه ی خود مورد برسی قرار گیرد. تمدن انسانی بدون خلاقیت نمی تواند در مسیر خود ادامه داشته باشد و هر عصر برای خود نیازهایی دارد که امر خلاقه می تواند پاسخگوی این نیاز ها باشد. محیط های آموزشی که انسان از سنین کودکی به آن وارد می شوند و تا بزرگسالی زمان زیادی از زندگی خود را در آن می گذرانند می توانند موثرترین محیط برای رشد قوه ی خلاقه در افراد باشند. همینطور اهمیت شناخت و فراشناخت در رشد قوه ی خلاقه و خلق ایده های جدید مورد برسی قرار گرفته است. براساس یافته مشاهده می کنیم که توانایی فراشناخت طراحی با طراحی و تولید ارتباط دارد. در این بین نوع آموزش و نحوه ی تدریس اساتید در دانشگاه ها نیز مورد برسی قرار گرفته و طبق پژوهش های انجام شده مشخص شده است که روش سنتی تدریس بر مبنای سخنرانی صرف نمی تواند منجر به رشد و شکوفایی قوه ی خلاقه در دانشجویان شود و اساتید برای ایجاد خلاقیت باید روش ها و ایده های جدیدی در تدریس خود به کار گیرند که محرک حس کنجکاوی و کشف در ذهن دانشجویان باشد. در این مسیر محیط های آموزشی باز و ارتباط با طبیعت نیز می تواند سودمند باشد. بکارگیری دو نیم کره مغز با روش های خاص که دانشمندان بسیاری نیز از آن استفاده می کنند نیز مورد برسی قرار گرفته و نقش هنر در این میان بارز می باشد. وجود صفحات فضایی، خلوت، زیبایی و انعطاف پذیری نیز می تواند منجر به رشد قوه ی خلاقه در انسان شود. آزادی عمل و رهایی منجر به ایده های نو و آفرینشگری در دانشجویان می شود که با راهنمایی ها و تحلیل های اساتید منجر به خلق آثاری در واقعیت و تبدیل ایده به کالبد فضایی می شود.