زیست نشانه شناسی هیپنوز: چگونه نمادها به مولکول ها ترجمه می شوند

در دیدگاه شناخت گرایی بدنمندانه، تقابل سنتی بین ذهن و بدن جای خود را به دیدگاهی پیچیده تر می دهد: بدنی چند زبانه یا به بیانی دیگر یک سیستم پیچیده از میانکنش های پیچیده میان فرآیندهای ساخت دهنده و کارکردی معنایی غیرشناختی و شناختی.از دیدگاهی زیست نشانه شناختی، تمام پدیده های انسانی از ترجمه های نمادهای ارتعاشی، مادی، نمادین و بازتابی شکل می گیرد. این فرازبان به ما اجازه می دهند تا به درکی سیستمی و کارآمدتر در مدیریت سلامت و بیماری برسیم. هیپنوز، به مثابه یک ابزار درمانی، برپایه تدبیرهایی نمادین برای تاثیر بر فرآیندهای نوروشناختی و فیزیولوژیکی عمل می کند..در فرآیند هیپنوز، نمادها - کلامی، تصویری یا خیالین - توسط مغز به عنوان نشانه های مولکولی تفسیر می شوند. این تفسیر نه تنها شامل مسیرهای بیرونی (ورود حسی خارجی) بلکه شامل عملکردهای درونی و نوروایمنی نیز می شود. انتظار سلامت در سوژه، که تحت تاثیر پیشنهاده های هیپنوتیست قرار می گیرد، پاسخ های او را تغییر می دهد. این تغییرات در دریافت و شبکه باور می توانند به فرآیندهای ساخت دهنده معنایی غیرشناختی، مانند تشکیل گرایان(اترکتور)های عصبی جدید و تغییرات اپی ژنتیکی، ترجمه شوند..به طور قابل توجهی، مغز نمادهای سلامت زای پرانرژی را به عنوان یک دستورکار درونی تفسیر می کند و منجر به آزادسازی ناقل های عصبی و هورمون ها می شود. این پیام رسان های بیوشیمیایی عملکرد ایمنی را تقویت کرده و علایم را کاهش می دهند، که نشان دهنده ارتباط ژرف میان دستگاه های معناساز ناشناختی و شناختی است. جان کلام، زیست نشانه شناسی هیپنوز نوری را بر رقص پیچیده نمادها، درک و پاسخ های روان تنی می اندازد. این نیم نگاه ما را به درنگیدن و بازنگریستن میانکنش های ژرف و پیچیده تن-زبانی فرامی خواند- سفری فراتر از مرزهای سنتی و در آغوش کشیدن تنی چندزبانی و هستی ای نادوگانی.