هیپنوتراپی اریکسونی در درمان تروما

تکنیک های هیپنوتیزم برای درمان اختلالات ناشی از تروما، توسط درمانگران بالینی پایان قرن نوزدهم نظیر پیر ژانت استفاده(Janet می (Pierre شد. پژوهش های بسیاری، اثربخشی هیپنوتیزم در درمان تروما و اختلالات ناشی از آن را تاییدکرده اند. تروما حافظه ضمنی را تغییر می دهد و باعث می شود که فرد در خارج از آگاهی هوشیار، خاطره آزاردهنده و هیجانات ناخودآگاه ناشی از آن را دوباره تجربه کند. به طور معمول در برخی درمان های تروما، درمانگران ابتدا از مراجعان می خواهند خاطره تروماتیک را به ذهن بیاوردند. با آگاهانه به خاطر آوردن تجربه تروماتیک، در واقع احتمال فعال شدن حافظه ضمنی و دسترسی به بخشی که باید در درمان تروما به آنها پرداخته شود، کمتر می شود. از سوی دیگر حافظه یک فرآیند سازنده است؛ بدین معنی که خاطرات ناپایدارند،کامل نیستند و دائمﴽ در حال بازسازی اند. هر بار که فرد خاطره ای را آگاهانه به خاطر می آورد، آن خاطره تغییر یافته و دوباره ساخته می شود. این موضوع هم درمانگر را از خاطره هدف، دورتر می سازد و هم تلاش آگاهانه مراجع برای اجتناب از خاطرات تروماتیک، خطر ایجاد "اثر بازگشت" را به خصوص در مراجعان PTSD دربردارد. هیپنوتراپی اریکسونی، بر این باور است که هدف هیپنوتیزم، پردازش مجموعه تجربی یادگیری و استفاده از آن برای ایجاد تداعی های جدید در چارچوب یک محیط امن است. تداعی های هدف هیپنوتیزم اریکسونی در درمان تروما، تداعی های هیجانی هستند. در این ارائه، به روش ایجاد تداعی های هیجانی و استفاده از آنها در درمان اختلالات ناشی از تروما در هیپنوتیزم اریکسونی به طور مفصل پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

هیپنوتراپی اریکسونی ، تروما ، اختلال استرس پس ازسانحه ، حافظه ضمنی ، تداعی هیجانی