رابطه سلامت روان عمومی با تاب آوری و شکایت روان تنی در بیماران مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) در تهران

هدف از انجام پژوهش حاضر رابطه سلامت روان عمومی با تاب آوری و شکایت روان تنی در بیماران مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) در تهران بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل کلیه بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) در انجمن ام اس شهر تهران در سال ۳۰۴۱-۲۰۴۱ بود. تعداد نمونه آماری نیز پس از برآورد از تعداد کل جامعه آماری و با توجه به وضعیت دسترسی به بیماران تعداد ۱۲۰ نفر را به صورت در دسترس (از طریق شماره پرونده) انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ و هیلر (۲۷۹۱)، تاب آوری کانر و دیویدسون (۱۹۷۹) و شکایت روان تنی تاکاتا و ساکاتا (۲۰۰۴) بود. تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده، به دو روش توصیفی و استنباطی از طریق نرم افزار SPSS۲۶ انجام شد. داده های حاصل از پرسشنامه در دو بخش توصیف شامل میانگین و انحراف استاندارد و تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد که بین سلامت روان عمومی با تاب آوری و شکایت روان تنی در بیماران مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) در تهران رابطه معنادار وجود دارد.

کلیدواژه ها:

سلامت روان عمومی ، تاب آوری ، شکایت روان تنی