مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری و هیپنوتراپی شناختی رفتاری بر خودکارآمدی، تاب آوری، سلامت روان و اختلال خواب کادر درمان درگیر مراقبت از بیماران مبتلا به کووید-۱۹

مقدمه: با توجه به اثرات روانشناختی گسترده ناشی از شیوع کووید-۱۹ در جوامع، شواهد قوی وجود دارد که کادر درمان بیمارستانها به واسطه شغل خود، مستعد بروز اختلالات روانشناختی متعدد همچون کاهش خودکارآمدی، تابآوری، سلامت روان و بروز اختلال خواب هستند. هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری و هیپنوتراپی شناختی رفتاری بر خودکارآمدی، تابآوری، سلامت روان و اختلال خواب کادر درمان مواجه با بیماران مبتلا به کووید-۱۹ بود.روش کار: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با دوره پیگیری و با گروه کنترل است. نمونه مورد پژوهش تعداد ۴۵ نفر از کادر درمان درگیر مراقبت از بیماران مبتلا به کووید-۱۹ در بیمارستان شهید مدرس تهران بود که به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند. جلسات درمان شناختی رفتاری و هیپنوتراپی شناختی رفتاری به صورت فردی و در ۸ جلسه ۱۲۰ دقیقه ای و یک جلسه در هفته برگزار شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر از نرم افزار SPSS نسخه شماره ۲۵ در سطح معناداری ۰/۰۵استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد هر دو درمان شناختی رفتاری و هیپنوتراپی شناختی رفتاری بر خودکارآمدی، تاب آوری، سلامت روان و اختلال خواب در کادر درمان مواجه با بیماران مبتلا به کووید-۱۹ اثرگذار بودند >P) ۰/۰۵)و بین هر دو درمان تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش میتوان از این روشها برای درمان اختلالات کادر درمان در شرایط شیوع بیماری کووید-۱۹ استفاده کرد.