هیپنوتیزم و اضطراب

اختلالات اضطرابی گروهی از مشکلات سلامت روان هستند که با احساس نگرانی، ترس و تنش مشخص می شوند. شناسایی مکانیسم های نوروبیولوژیکی زیربنایی اضطراب برای توسعه مداخلات موثر ضروری است. هیپنوتیزم به عنوان یک رویکرد درمانی برای اضطراب مفید واقع شده است، اما ارتباطات عصبی این مداخله نیازمند بررسی بیشتر است.هیپنوتیزم و عملکرد مغزی هیپنوتیزم با چهار جزﺀ اصلی مشخص می شود: جذب، گسست، پذیرش پیشنهادها و خودکارشدگی. مطالعاتتصویربرداری عصبی نشان می دهند هیپنوتیزم با تغییرات فعالیت و اتصالات در شبکه های مغزی مختلف مرتبط است: شبکه حالت پایه (DMN):فعال در حالات استراحت و سرگردانی ذهن. هیپنوتیزم به نظر می رسد عملکرد DMN را تعدیل کند.شبکه کنترل اجرایی (ECN): درگیر در فرآیندهای شناختی عالی. هیپنوتیزم بر ECNتاثیر می گذاردشبکه برجسته سازیNetwork): یکپارچه (Salienceکننده اطلاعات حسی و هیجانی مهم. هیپنوتیزم دینامیک اینشبکه را تغییر می دهد.این تغییرات شبکه ای مغزی در طی هیپنوتیزم احتمالا افزایش پذیرش پیشنهادها و تغییر در پردازش شناختی را تسهیل می کند که می تواند پتانسیل درمانی این حالت را توضیح دهد.هیپنوتیزم و نوروبیولوژی اضطرابمناطق کلیدی مغزی درگیر در اضطراب شامل آمیگدال، قشر سینگولیت قدامی (dACC)و قشر پیش پیشانی (PFC) هستند. آمیگدال مرکز اضطراب، dACCتقویت کننده و PFCتلاش می کند تعادل بین جنبه های هیجانی و شناختی را برقرار کند.اختلال در شبکه فرونتوپاریتال، به ویژه dACCو قشر پاریتال درگیر در کنترل توجه، نقش کلیدی در پاتوژنز اضطراب دارند. هیپنوتیزم ممکن است بر فعالیت این مدارهای مرتبط با اضطراب تاثیر بگذارد.اثربخشی هیپنوتیزم در درمان اضطراب: یک متاآنالیز نشان داد افراد تحت درمان با هیپنوتیزم به طور متوسط %۸۴ بیشتر از گروه کنترل بهبود یافتند. مزایای هیپنوتیزم زمانی که با سایر مداخلات روان شناختی ترکیب می شود، بیشتر است. نتیجه گیری:شواهد موجود نشان می دهد تغییرات نوروفیزیولوژیکی ایجادشده توسط هیپنوتیزم، از جمله تعدیل شبکه های کلیدی مغزی مرتبط با تنظیم هیجانی، توجه و کنترل شناختی، ممکن است پتانسیل درمانی این روش را برای اختلالات اضطرابی توضیح دهد. تحقیقات بیشتر برای کشف دقیق مکانیسم های عصبی اثرات ضداضطرابی هیپنوتیزم ضروری است تا توسعه بهینه سازی درمان های مبتنی بر هیپنوتیزم را تسهیل کند