هیپنوتیزم پذیری؛ یک صفت شخصیتی یا یک وضعیت اجتماعی؟

همه افراد به یک میزان هیپنوتیزم نمی شوند. درک عوامل دخیل در هیپنوتیزم پذیری، می تواند به ما در مورد ماهیت هیپنوتیزم اطلاعات بدهد. شناختن آن چه موجب تفاوت افراد در هیپنوتیزم پذیری می شود، مستقیما به ماهیت هیپنوتیزم ارتباط دارد؛ به خصوص که مطالعه تجربی در مورد هیپنوتیزم پذیری، امری مقدور به نظر می رسد. در ابتدا نگاهی به سه مفهوم پردازی مهم از هیپنوتیزم پذیری، هیلگارد، شور، و باربر می اندازیم. از سوی دیگر ماهیت هیپنوتیزم محل بحث دو اردوگاه نظریه های »وضعیتی« (مانند هیلگارد) و نظریه های »ناوضعیتی« (مانند کیرسچ) بوده است. پس از بررسی این دو دیدگاه رقیب، با فرض این که باید میان درکمان از هیپنوتیزم و درکمان از هیپنوتیزم پذیری، هم خوانی وجود داشته باشد، آن دو دیدگاه را کنار یافته ها و مفهوم پردازی های هیپنوتیزم پذیری می گذاریم و به بررسی احتمالات نظری و چشم اندازهای تجربی پیش رو می پردازیم. در پایان، پیرامون این که آیا امکان »تقویت« هیپنوتیزم پذیری وجود دارد یا خیر، گمانه خواهیم زد.