بررسی تاثیر متقابل فنون تدریس وآموزش وتربیت دانش آموزان با یکدیگر

آموزش و یادگیری دو مفهوم به هم پیوسته در یک نظام آموزشی هستند. هیچ یک از آن ها به تنهایی معنا ندارند. آموزش صرف بدون توجه به میزان یادگیری دانش آموزان بی نتیجه است. تمرکز بیش از حد روی یادگیری بدون انتخاب متد آموزشی مناسب نیز عملا راه به جایی نمی برد. با توجه به پیشرفت علم و تکنولوژی روش های تدریس قدیمی دیگر کارامد نیستند. در حال حاضر نظام آموزشی وظیفه ی ایجاد تغییرات مطلوب در اندیشه ها، شناخت ها و رفتار انسان را بر عهده دارد. در روش های تدریس قدیم معلم بیشتر نقش ناظم را به عهده داشت و دانش آموزان نقشی در فرایند تدریس نداشتند. اما در روش تدریس نوین آموزگاران به عنوان راهنما، ناظر و سازمان دهنده باید شناخت کافی از نظریه های یادگیری و الگوهای تدریس داشته باشند. زیرا مکان های آموزشی محلی برای هدایت، نظارت و یادگیری به شمار می روند. یک معلم باید علاوه بر زمینه های درسی، در رابطه با روش های طراحی یاددهی و ارزیابی نیز آگاهی، مهارت و دانش کافی داشته باشد. مهم ترین ضرورت روش تدریس نوین ایجادحس اعتماد به نفس و خودباوری در دانش آموزان است. آموزش فرآیند دو طرفه ی یاددهی یادگیری است که نقش مهمی در تعلیم و تربیت دارد. هدف نظام آموزشی ایجاد تغییرات مثبت در اندیشه ها، شناخت ها و رفتار انسان است. به طور کلی روش های تدریس در دو دسته ی قدیم و جدید تقسیم بندی شده اند، که هر کدام زیرشاخه های خود را دارند. امروزه هدف از آموزش فقط انتقال فرهنگ و تجربه به نسل های آینده نیست، بلکه نظام آموزشی وظیفه ی ایجاد تغییرات مطلوب در اندیشه ها، شناخت ها و رفتار انسان را بر عهده دارد.

کلیدواژه ها:

تدریس ، معلم ، دانش آموز ، تربیت ، یادگیری