نقش عدالت آموزشی در افزایش علاقه مندی دانش آموزان به مدرسه

توجه به نقش متغیرهایی مانند علاقه مندی به مدرسه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. افرادی که به مدرسه علاقه مند هستند معمولا با عشق و انگیزه بیشتری در محیط یادگیری حضور پیدا می کنند و می توانند بر چالش های تحصیلی غلبه نموده و همین امر می تواند موجب ایجاد نتایج تحصیلی و آموزشی مثبت و موثر برایشان گردد.. یکی از عواملی که می تواند موجب افزایش علاقه مندیه به تحصیلی می شود، عدالت آموزشی است. عدالت و تحقق آن همواره یکی از اصلی ترین شعارها در عرصه آموزش است. ایده پردازی درباره عدالت یک سنت دیرپاست که می تواند به درک مشتقات مفهومی عدالت همچون عدالت اجتماعی، عدالت جنسیتی، عدالت نژادی، عدالت توزیعی و غیره کمک کند. لذا تبیین عدالت تربیتی نیز چون دیگر راه ها در گرو ملاحظاتی است که به ارجمندی عدالت مربوط می شوند و به برداشت های ما از نسبت عدالت با مطلوبیت و همچنین دلایلی که برای اعتبار اصول عدالت ارائه می شود، بستگی دارد. مفهوم عدالت آموزشی نیز همواره مورد توجه متخصصان تعلیم و تربیت بوده و تلاش نموده اند تا طراحی برنامه های درسی را به گونه ای انجام دهند تا به عدالت برای همه علم آموزان نزدیک تر شود. در این دیدگاه برابری فرصت ها و عدالت خواهی یک ارزش محسوب می شود و آموزش و پرورش باید بتواند آن را در نظام شخصیتی انسان توسعه یافته بگنجاند. لذا برای دستیابی به عدالت آموزشی و بهره مندی کلیه یادگیرندگان از منابع، بدون درنظرگرفتن طبقه اجتماعی، اقتصادی، جغرافیایی، نژاد، قومیت، زبان، مذهب و خانواده، باید توزیع منابع به شکل عادلانه و با توجه به شرایط کلیه یادگیرندگان انجام شود تا بدذینوسیله حس تبعیض در دانش آموزان را از بین برده و با امن ساختن فضای مدرسه زمینه افزایش اشتیاق به مدرسه در آنان فراهم گردد.

کلیدواژه ها:

عدالت آموزشی ، علاقه مندی به مدرسه ، دانش آموزان.