تحلیلی بر قوانین مناطق دریایی کشور امارات متحده عربی در پرتو حقوق بین المللی دریاها (با تاکید بر منافع سرزمینی ایران)

قانون جامع مناطق دریایی امارات متحده عربی مربوط به سال ۱۹۹۳ میلادی است. قوانین مناطق دریایی امارات بر منافع دریایی و حقوق کشورهای دیگر از جمله ایران تاثیر می گذارد. تحقیق حاضر با بررسی تطبیقی قانون مناطق دریایی سال ۱۹۹۳ امارات و سایر قوانینی دریایی این کشور با مفاد کنوانسیون بین المللی سال ۱۹۸۲ حقوق دریاها، تفاوت و ابهام قانون مناطق دریایی امارات با کنوانسیون بین المللی حقوق دریاها را تشریح کرده است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، بنیادی - کاربردی و از حیث ماهیت و روش، توصیفی - تحلیلی است. گردآوری اطلاعات با روش کتابخانه ای و اسناد موجود انجام شده است. قوانین دریایی امارات، بیانیه های این کشور بر اساس اسناد سازمان ملل متحد، متن کنوانسیون حقوق بین المللی دریاها و سایر اسناد موجود، مطالعه و بررسی شده است. یافته های تحقیق بیان گر آن است که بیشتر قوانین امارات برگرفته از متن و محتوای کنوانسیون بوده است. قانون ترسیم خطوط مبدا مستقیم امارات (قانون سال ۲۰۲۲) و برخی از مفاد قانون مناطق دریایی سال ۱۹۹۳ همانند: اعمال نظام حقوقی آب های داخلی در آب های میان جزایر (ماده ۲)، استثنائات عبور بی ضرر از دریای سرزمینی (ماده ۵)، گسترش دریای سرزمینی در منطقه انحصاری - اقتصادی (ماده ۷)، صلاحیت امنیتی در منطقه نظارت (ماده ۱۰) و مجازات حبس برای نقض مقررات در برخی مناطق دریایی (ماده ۲۶) با کنوانسیون متفاوت بوده و از موارد اختلافی کشورها است. از موارد اختلافی قوانین دریایی امارات با کنوانسیون، نحوه ترسیم خطوط مبدا مستقیم امارات تاثیری مهم بر صلاحیت دریایی کشورهای مجاور و مقابل همانند ایران می گذارد.