تعیین آرایش بهینه پیچها در تثبیت شکستگی گردن استخوان فمور با استفاده از روش اجزاء محدود

روش های درمانی گوناگونی برای تثبیت شکستگی در گردن استخوان فمور وجود دارد که وجه مشترک همه آنها استفاده از پیچ است. روش درمانی رایج، استفاده از پیچ اسفنجی و اعمال نیروی پیش بار برای نگهداری اجزا شکسته شده در کنار یکدیگر میباشد. یکی از مباحث مطرح در درمان شکستگی، پایداری آرایش پیچ ها در بلند مدت است. لذا پیشنهاد میشود تا از پیچ های خودقفل شونده به همراه یک پلاک برای افزایش پایداری استفاده گردد. در این پژوهش، با استفاده از روش اجزای محدود، مقدار فشردگی در اجزای شکسته شده برای آرایشهای مختلف از پیچ های اسفنجی و خودقفل شونده با هم مقایسه شده تا بهینه ترین آرایش حاصل شود. نتایج شبیه سازی نشان داده است که بهتر است از هردوی آنها در یک آرایش استفاده شود، تا فشردگی مناسب به همراه پایداری مطلوب حاصل شود. بدین منظور بهتر است تا پیچ های قرار گرفته در بالای استخوان از نوع اسفنجی باشند تا فشردگی مناسبی در این ناحیه ایجاد کنند، و پیچ های پایین از نوع خودقفل شونده باشند تا سبب افزایش پایداری گردند.

کلیدواژه ها:

استخوان فمور ، پیچ ، پلاک ، نیروی پیش بار ، روش اجزای محدود