بررسی سازگاری قطعات الاستومری با سوخت بیودیزل در موتورهای درون سوز

در حال حاضر استفاده از سوخت های زیستی جدید در موتورهای احتراقی به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته اند. حصول اطمینان از عملکرد بهینه موتور با مشاهده آببندی عناصر لاستیکی ، بخش جدایی ناپذیری از تحقیقات در این زمینه می باشد. با این حال، استفاده از سوخت های زیستی مانند بیودیزل در موتورهای احتراقی ، به دلیل خواص تخریب متفاوت این محصولات، کار سادهای نبوده و مواد الاستومری به طور کامل در برابر انواع مختلف سوخت مقاوم نیستند و کم و بیش می توان انتظار تغییراتی در خواص مکانیکی آنها داشت که می تواند منجر به مشکلات جدی در عملکرد سیستم شود. دریک سیستم خودرو، تعدادی از واحدهای مدولار، مانند پمپ سوخت ، انژکتورهای سوخت ، موتور و سیستم اگزوز، در تماس مستقیم با سوخت بیودیزل و قطعات آببندی لاستیکی هستند. از آنجایی که سیستم های سوخت معمولی با سوخت های مبتنی بر دیزل سازگار شدهاند، تغییر به سوخت بیودیزل به طور بالقوه می تواند باعث تورم و تخریب لاستیک شود. تغییرات حجم مواد درمعرض بیودیزل برای فلوئوروالاستومر، PTFE، لاستیک نیتریل و لاستیک سیلیکون به ترتیب ۳۵.۲، ۹۶.۲، ۷۹.۱۰، ۹۷.۷ درصد می باشد، که نشان می دهد بیشترین تغییرات حجم مربوط به لاستیک نیتریل بوده و در مقابل فلوروالاستومر تغییرات حجم کمتر و در نتیجه سازگاری بهتری از خود نشان داده است . تعیین سازگاری عناصر الاستومری در معرض تاثیر سوخت های زیستی مایع در موتورهای احتراقی با تاکید بر عمر مفید آنها و حفظ خواص مکانیکی مورد نیاز به منظور ساخت موتورهای کارآمدتر و بادوامتر که با سوخت بیودیزل سازگاری داشته امری ضروری و انکارناپذیر است .

کلیدواژه ها:

الاستومر ، آب بندی ، بیودیزل ، سوخت زیستی