سطح بندی ابعاد توانمندسازی کارکنان نظام اداری برمبنای هوشمندی سازمانی و روابط بین فردی با رویکرد ساختاری تفسیری

امروزه سازمان هادرمعرض بحران هاوتغییرات غیرمنتظره قراردارندوپیامدهای آن می تواندبرای سازمان هایی که آماده نیستند،چشمگیرباشد.زمانی که سیستم های سازمانی با تغییرات محیطی تغییر نمی کنند، مشکلاتی ایجاد می کند.یکی ازمولفه های مهم سازمان ها در مواجهه با تغییرات محیطی، توانمندسازی نیروی انسانی می باشد.هدف پژوهش حاضر سطح بندی ابعاد توانمندسازی کارکنان نظام اداری برمبنای هوشمندی سازمانی وروابط بین فردی با رویکرد ساختاری تفسیری است.این پژوهش در چارچوب رویکرد کمی و با روش ساختاری تفسیری به سطح بندی ابعاد توانمندسازی پرداخته است. تابه این وسیله ارتباط، توالی و نحوه اثرگذاری این عوامل بر یکدیگر مشخص گردد.جامعه آماری آن۲۰ نفرازمدیران و خبرگان آشنا به موضوع در شرکت های صنعت برق استان سیستان وبلوچستان بودند که با ابزار پرسشنامه از آن ها نظرخواهی شد.دراین مرحله خبرگان به شکل هدفمند انتخاب شدند.نتایج تحلیل داده ها نشان دادکه مدل شامل پنج سطح می باشد که دربالاترین سطح معیار توانمندسازی نگرشی قراردارد وبرآیندآن ازطریق توانمندسازی سازمانی بر سازمان اثرگذارخواهد بود.

کلیدواژه ها:

مدیریت نیروی انسانی ، توانمندسازی کارکنان و مدلسازی ساختاری تفسیری