اثرات شیوه های منابع انسانی بر عملکرد سازمانی از طریق تجربیات و رفاه کارکنان در مجتمع فولاد غدیر نی ریز

هدف- در حالی که پتانسیل فعالیت های برنامه ریزی منابع انسانی برای بهبود عملکرد سازمانی به خوبی تثبیت شده است، مکانیسم هایی که توسط آن این اتفاق می افتد پیچیده است. برنامه ریزی منابع انسانیهای فردی ممکن است بر عملکرد سازمانی از طریق دستاوردهای متقابل (بهبود عملکرد سازمانی و رفاه کارکنان) و یا با نتایج متناقض (عملکرد سازمانی به بهای رفاه کارکنان بهبودیابد) تاثیر بگذارد. مدل هایی که برنامه ریزی منابع انسانی ها را ترکیب می کنند ممکن است این تفاوت ها را پنهان کنند و بنابرایناین مطالعه مسیرهای چهار برنامه ریزی منابع انسانی را آزمایش می کند.طراحی/روش/رویکرد- فرضیه برنامه ریزی منابع انسانی ها (درگیری کارکنان، پرداخت، مدیریت عملکرد و آموزش) بر عملکردسازمانی به طور مستقیم و غیرمستقیم از طریق تجربیات کار (ارتباطات، استقلال) و رفاه کارکنان تاثیر می گذارد. این مطالعه از یکمجموعه داده ثانویه بزرگ، بررسی روابط کارمندان در محل کار شهرک سنگ شهرستان نی ریز در سال ۲۰۱۱، برای آزمایش این روابط در یک مدل چند سطحی استفاده کرد. یافته ها تجربیات کار کارکنان به شدت رفاه را پیش بینی می کند. علاوه بر این، سه مسیر مختلف از برنامه ریزی منابع انسانی تا عملکرد سازمانی شناسایی شد. پرداخت اثرات منفی غیرمستقیم، مشارکت اثرات مثبت مستقیم و مدیریت عملکرد ترکیبی از اثرات مستقیم مثبت و غیرمستقیم منفی بر عملکرد داشت.اصالت/ارزش با استفاده از تجزیه و تحلیل تفکیک شده از برنامه ریزی منابع انسانی و نشان دادن اثرات متفاوت آنها، این مطالعهامکان سنجی یک مدل جهانی از اثرات برنامه ریزی منابع انسانی را زیر سوال می برد. با استفاده از مدلسازی چند سطحی، این مطالعه درک دیدگاه های کارکنان را توسعه میدهد و آنها را در مدلهای سطح سازمانی ادغام میکند، و نشان میدهد که اثرات عملکرد تا حدی توسط هر دو تجربه کار و رفاه کارکنان واسطه میشود. در نهایت، این مطالعه پیچیدگی اثرات عملکرد به دستآمده از طریق مزایای کارکنان و تشدید تجربیات کارکنان را برجسته می کند.

کلیدواژه ها:

منابع انسانی ، تجارب کارکنان ، رفاه در محل کار ، عملکرد سازمانی ، تجزیه و تحلیل چند سطحی