بررسی رابطه چندگانه بین سبک های تدریس وکیفیت تدریس معلمان با اشتیاق تحصیلی دانش آموزان پایه پنجم وششم ابتدائی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه چندگانه بین سبک های تدریس و کیفیت تدریس معلمان با اشتیاق تحصیلی دانش آموزان پایه پنجم و ششم ابتدائی انجام شده است. در این مطالعه، به تاثیرات مختلف سبک های تدریس معلمان، از جمله روش های تعاملی، مستقیم، و خلاقانه، بر انگیزه و اشتیاق دانش آموزان به یادگیری پرداخته شده است. هدف اصلی این پژوهش شناسایی و تحلیل عواملی است که می توانند کیفیت تدریس معلمان را بهبود بخشند و در نتیجه، میزان اشتیاق تحصیلی دانش آموزان را افزایش دهند. روش پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی بوده و داده ها از طریق پرسشنامه های استاندارد شده از معلمان و دانش آموزان جمع آوری شده است. جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه پنجم و ششم ابتدائی در مدارس ابتدائی شهر تهران بوده و نمونه گیری به صورت تصادفی انجام شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که سبک های تدریس تعاملی و خلاقانه بیشترین تاثیر را بر افزایش اشتیاق تحصیلی دانش آموزان دارند. معلمان با استفاده از روش های تدریس که به دانش آموزان امکان مشارکت فعال در فرایند یادگیری می دهند، توانسته اند انگیزه و علاقه آن ها را به درس افزایش دهند. همچنین، نتایج حاکی از آن است که کیفیت تدریس معلمان، از جمله توانایی در توضیح مفاهیم پیچیده، استفاده از مثال های کاربردی، و ایجاد فضای یادگیری مثبت، نقش بسزایی در افزایش اشتیاق تحصیلی دانش آموزان دارد. بر اساس نتایج این پژوهش، پیشنهاد می شود که برنامه های آموزشی و تربیتی معلمان بر ارتقای مهارت های تدریس تعاملی و خلاقانه تمرکز کند. همچنین، ایجاد فرصت های توسعه حرفه ای مستمر برای معلمان، از طریق کارگاه ها و دوره های آموزشی، می تواند به بهبود کیفیت تدریس و افزایش انگیزه تحصیلی دانش آموزان منجر شود. این پژوهش نشان می دهد که توجه به سبک ها و کیفیت تدریس معلمان می تواند نقش مهمی در بهبود اشتیاق تحصیلی دانش آموزان ایفا کند و از این رو، اهمیت دارد که سیاست گذاران و مدیران آموزشی به این عوامل توجه ویژه ای داشته باشند. امیدواریم که نتایج این تحقیق بتواند به بهبود روش های تدریس و ارتقای سطح کیفی آموزش در مدارس ابتدائی کمک کند.

کلیدواژه ها:

رابطه چند گانه سبک های تدریس ، اشتیاق تحصیلی ، دانش آموزان