بررسی اثربخشی سبک های تدریس مختلف در افزایش انگیزه تحصیلی

این پژوهش به بررسی و مقایسه اثربخشی سبک های تدریس مختلف در افزایش انگیزه تحصیلی دانش آموزان ابتدائی می پردازد. هدف اصلی این تحقیق، شناسایی بهترین روش های تدریس برای تحریک انگیزه و علاقه مندی دانش آموزان به یادگیری است. در این مطالعه، از روش های تدریس سنتی، تعاملی، مشارکتی و مبتنی بر بازی استفاده شد. جامعه آماری شامل ۱۵۰ دانش آموز از چهار مدرسه ابتدائی در شهر تهران بود که به صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند و هر گروه با یکی از سبک های تدریس مورد بررسی قرار گرفت. روش پژوهش شامل پیش آزمون و پس آزمون بود که با استفاده از پرسشنامه های استاندارد انگیزه تحصیلی انجام شد. یافته های پژوهش نشان داد که روش های تدریس تعاملی و مبتنی بر بازی به طور معناداری بیشتر از روش های سنتی و حتی مشارکتی، انگیزه تحصیلی دانش آموزان را افزایش می دهند. در مقایسه، روش تدریس سنتی کمترین تاثیر را بر انگیزه دانش آموزان داشت. نتیجه گیری نشان می دهد که استفاده از روش های تدریس نوین و تعاملی می تواند نقش بسزایی در افزایش انگیزه و علاقه مندی دانش آموزان به یادگیری داشته باشد. بر این اساس، پیشنهاد می شود که معلمان و برنامه ریزان آموزشی بیشتر از این سبک ها در فرآیند تدریس استفاده کنند تا نتایج بهتری در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان حاصل شود

کلیدواژه ها:

سبک های تدریس ، اشتیاق تحصیلی ، دانش آموزان