خانواده و نقش آن در تربیت کودکان

هدف از نوشتار علمی مروری حاضر بررسی نقش خانواده در تربیت کودکان می باشد. یافته بنابراین باید به خانواده به عنوان اولین مدرسه کودک اهمیت فوق العاده داد و محیطی فراهم آورد تا خانواده با دقت، صبر، آگاهی و عشق در تربیت کودکان بکوشد. در غیراین صورت عوارض غیرقابل جبرانی در شخصیت کودکان به وجود خواهد آمد و علاوه بر شخص، جامعه نیز متضرر خواهد شد.خانواده ها نباید با ساده اندیشی وظیفه تربیت کودکان را به عهده سازمان های تربیتی محول کنند.ها نشان می دهد که خانواده به عنوان اولین کانونی که فرد در آن قرار می گیرد دارای اهمیت شایان توجهی است و خانواده به عنوان رکن اساسی تربیت، نقش بسیار مهمی در کمک به رشد و تربیت کودکان ایفا می کند. خانواده به عنوان اولین مدرسه کودک اهمیت فوق العاده داد و محیطی فراهم آورد تا خانواده با دقت، صبر، آگاهی و عشق در تربیت کودکان بکوشد. کودک متاثر از تمام انگیزه های خانوادگی است و رفتار او از این محیط تاثیر می پذیرد. والدین به عنوان الگوهای اصلی زندگی کودک، احساسات، علایق، ویژگی های اخلاقی و شخصیتی و حتی منطق قضاوتی و ارزشی خود را به او منتقل می کنند و کودک با علاقه و وجد تمام این معیارها را درونی می کند و شخصیت در حال تکوین خود را با آن وفق می دهد. ارتباط میان کودک و والدین نیرومندترین و قوی ترین نوع ارتباط است. بنابراین وقتی محیط سالم و سرشار از عاطفه و محبت باشد، وجدان کودک رشد مطلوب خود را آغاز می کند و احساس امنیت در او شکل می گیرد.

کلیدواژه ها:

خانواده ، والدین ، تربیت ، کودکان