رویکردهای معماران در مورد حل عوامل بحران هویت در معماری ایرانی

مفهوم هویت یکی از پیچیدهترین مباحث حوزه علوم انسانی است که ریشه های آنرا بایستی در علومی چون فلسفه ، روان شناسی و جامعه شناسی جستجو کرد. از طرفی مفهوم هویت در آثار معماری نیز ارتباط عمیقی با تعریف مفهوم هویت در انسان داشته به گونه ای که یک اثر، به عنوان نمادی از شخصیت فرد به شمار می آید. امروزه معماران معاصر در برابر بحران هویت و ناهماهنگی ها و ناسازگاریهای موجود، رویکردهای گوناگونی را پیش گرفته اند. علیرغم تناقضات گوناگون در رابطه با کاربرد این مفهوم در حوزه معماری، اغلب نظریه پردازان تعریف آنرا به عنوان معنا یا سطحی از معنا پذیرفته اند. این معنا، مرتبط با میزان تعامل میان فرد و محیط مصنوع بوده و در کنش متقابل میان آنها تعریف می گردد. در پژوهش حاضر، این کنش متقابل در یک مدل ارتباطی میان معمار، اثر معماری و مخاطب تعریف گردیده و بر مبنای تحلیل محتوای متون به دست آمده از روش کتابخانه ای، معیارهایی مشخصی به عنوان اصولی برای هویت بخشی به آثار معماری تعیین گردیده است .

کلیدواژه ها:

معماری ، بحران هویت ، معماری مدرن ، نوستالژی