سنتز و تعیین مشخصه نانوجاذب هسته-پوسته مغناطیسی در حذف یون نیکل دو ظرفیتی ازمحلولهای آبی

در پژوهش حاضر، نانوذرات ۲ @SiO ۴ O ۳ Fe عاملدار شده با سیانوریک کلرید و پلی وینیل الکل سنتز شدند و به عنوان نانوجاذب درحذف یونهای نیکل از محلولهای آبی مورد استفاده قرار گرفتند. بررسی و ارزیابی خصوصیات و ویژگیهای ساختاری، مورفولوژی،اندازه ذرات و خواص مغناطی سی با استفاده از آنالیزهای پراش ا شعه ایکس، طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه، میکرو سکوپالکترونی روبشی و عبوری، مغناطیس سنج نمونه مرتعش، توزین حرارتی و پراش انرژی پرتو ایکس انجام گرفت. سپس بهینه سازیپارامترهای موثر در عملکرد جذبی نانوجاذب از قبیل مقدار جاذب، pH و تاثیر زمان تماس بر میزان جذب مورد بررسی قرار گرفتند.استفاده از ۳۳ میلیگرم جاذب در ۵۷ میلیلیتر محلول با غلظت اولیه mmol/L = ۳.۵ نیکل دوظرفیتی در ۵ pH و مدت زمان تماس۲۲ دقیقه در دمای محیط امکان حذف عالی به میزان ۲۲ % از یون فلزی را امکانپذیر می سازد. همچنین نانوجاذب سنتزی قابلیتبازیابی و استتتتفاده مجدد در هرخه های متوالی جذب -واجذب یون نیکل را بدون کاهش جدی در فعالیت و ظر فیت جذبی را دارامیباشد.

کلیدواژه ها:

نانوذرات هسته-پوسته ، پلی وینیل الکل ، نانوجاذب مغناطیستی ، جذب موثر ، یون نیکل ، فرآیند جذب -واجذب ، جداسازی مغناطیسی