پیش بینی مشکلات و توانمندیهای کودکان دبستانی شهر اصفهان بر اساس نگرش مذهبی و سبک فرزند پروری مادران آنها

هدف پژوهش پیش بینی مشکلات و توانمندیهای کودکان بر اساس نگرش مذهبی و سبک فرزند پروری مادران آن ها وروش پژوهش توصیفی -همبستگی بود. جامعه آماری، مادران کودکان دبستانی شهر اصفهان در سال ۱۳۹۸-۱۳۹۹ و روش نمونه گیری، خوشه ای و تعداد آن ۳۳۷ نفر بود. ابزارهای تحقیق پرسشنامه های نگرش های مذهبی (Khodayarifard. ۱۹۹۵) فرزند پروری والدین (Baumrind. ۱۹۷۲) و توانایی ها و مشکلات (Goodman. ۱۹۹۷) بودند. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام و نرم افزار SPSS۲۴ انجام شد. نتایج نشان داد که بین نگرش مذهبی با نمره کل مشکلات و توانمندیها، مشکلات هیجانی ، سلوک ، بیش فعالی و مشکلات ارتباطی در کودکان رابطه ی منفی معنادار و با رفتار مطلوب اجتماعی در فرزندان رابطه ی مثبت معنادار وجود داشت و نگرش مذهبی مادران ، ۸/۶ درصد کل مشکلات و توانمندیهای کودکان را پیش بینی می کرد. بعلاوه بین سبک سهل گیرانه با مشکلات سلوک و مشکلات ارتباطی رابطه ی مثبت معناداری مشاهده شد. بین سبک مستبدانه با نمره ی کل مشکلات و توانمندیها، مشکلات هیجانی ، سلوک و مشکلات ارتباطی ، رابطه ی مثبت و معنادار و با رفتار مطلوب اجتماعی رابطه ی منفی و معنادار ملاحظه شد. بین سبک مقتدرانه نیز با نمره ی کل مشکلات و توانمندیها، مشکلات هیجانی و مشکلات ارتباطی رابطه ی منفی معنادار و با رفتار مطلوب اجتماعی رابطه ی مثبت معنادار وجود داشت .

کلیدواژه ها:

سبک فرزند پروری ، نگرش مذهبی ، توانایی و مشکلات کودکان ، مادران