بررسی ارتکاب جنایت بر نفس یا عضو ناشی از اجرای شعائر حسینی

عزاداری برای امام حسین صلوات االله علیه در میان مسلمانان و شیعیان امری پسندیده بوده و از جایگاه ویژه ای برخوردار است . قمه زنی نیز به عنوان یکی از مصادیق عزاداری و اقامه شعائر دینی توسط بسیاری از دوستداران آن حضرت در نقاط مختلفی انجام می پذیرد. در مورد حکم فقهی قمه زنی در اعصار مختلف اختلاف نظرهای فقهی فراوای به چشم می خورد. در بسیار از موارد افراد برایاقامه قمه زنی خود را در معرض تیغ قمه فرد دیگری که مسن تر از سایرین می باشد و تجربه بیشتری دارد(پیرغلام ) می گذارند تا او برای آنان قمه را کارسازی کند. بدیهی است که در پی ضربه قمه توسط مرتکب به واسطه رضایت مجنی علیه ، سر(راس ) فرد دچارجراحت شده و حتی ممکن است منجر به مرگ وی گردد. اکنون سوال اینجاست که جراحات ناشی از ضربات قمه به واسطه رضایت مجنی علیه موجب ثبوت قصاص و دیه می گردد یا خیر؟ حقوق کیفری درخصوص مسئله فوق مسکوت است لکن با مراجعه به آراء فقها در میابیم که اختلاف نظر های فراوانی در این باره وجود دارد. دسته ای از فقها قائل به ثبوت قصاص و دسته ای دیگر قائل به سقوط قصاص هستند. النهایه با توجه دلایلی همچون اصل برائت ، قاعده درء اصل تفسیر مضیق در قوانین کیفری،احتیاط در دماء و همچنین رویه قضایی نگارندگان بر این باورند که در مسئله فوق باید قائل به عدم ثبوت قصاص (سقوط قصاص ) بود.

کلیدواژه ها:

قمه زنی ، قتل ، قصاص ، جنایت ، برائت