نگاهی بر مسئولیتپذیری بزهکار جهت بازاجتماعی شدن اطفال و نوجوانان با رویکردنظریه تنظیمگر پاسخگو

غایت قانونگذار از برخورد فضایی با اطفال و نوجوانان بزهکار اصلاح و تربیت آنان است و در مجازاتهای اصداری و اقداماتتامینی و تربیتی، اصلاح و تربیت آنان برای بازگشت مثمرثمر به جامعه مدنظر است. در همین راستا کانون اصلاح و تربیت و مراکزیاز این قبیل نیز با هدفی جز اصلاح و بازاجتماعی شدن کودکان و نوجوانان به وجود نیامدهاست. بنابراین سوال اصلی در این مقالهاین است که آیا با جایگزین شدن مسئولیت پذیری طفل یا نوجوان بزهکار با رویکرد نظریه تنظیمگری پاسخگو در باز اجتماعی شدنبهتر وی برای بازگشت به جامعه مثمرثمر است یا خیر؟ در این پژوهش ابتدا سعی در شناخت اطفال و نوجوانان داشته و در ادامهحقوق اطفال و نوجوانان و اقدامات تامینی و تربیتی در راستای مسئولیت پذیری سپس بازاجتماعی شدن اطفال و نوجوانان با رویکردنظریه تنظیم پاسخگو مورد بررسی قرار میگیرد. هدف این مقاله صرفا گامی برای آغاز مطالعات در این زمینه خواهد بود و مدعیتبیین و تطبیق و جامعیت دقیق در همه ابعاد آن با توجه به فقدان اتفاق نظر نمیباشد.

کلیدواژه ها:

اطفال و نوجوان ، قانون مجازات اسلامی ، نظریه تنظیم گر پاسخگو ، مسئولیت پذیری