رابطه بین ویژگی های شخصیت و سبک های یادگیری با پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان میرجاوه

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین ویژگی های شخصیت و سبک های یادگیری با پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان میرجاوه انجام گرفت. تحقیق توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری موردنظر در این تحقیق مشتمل بر کلیه دانش آموزان پسر و دختر شهرستان میرجاوه می باشد. حجم نمونه در این پژوهش با استفاده از جدول مورگان، ۲۹۰ نفر انتخاب شد. از پرسشنامه های سبک های یادگیری کلب( ۱۹۷۶) ، آزمون شخصیتی نئو برای پیشرفت تحصیلی(۱۹۸۵)از معدل دانش آموزان استفاده شد. نتایج حاصل از جدول ها بیانگر این بود که رابطه بین ویژگی های شخصیتی نوروزگرایی و پیشرفت تحصیلی معنا دار نمی باشد. همچنین همبستگی بین ویژگی های شخصیتی برونگردی و پیشرفت تحصیلی معنا دار می باشد و بین ویژگی های شخصیتی باز بودن به تجربه و پیشرفت تحصیلی رابطه منفی و معنا دار وجود دارد. بین ویژگی های شخصیتی توافق و پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنا دار وجود دارد. بین ویژگی های شخصیتی وظیفه شناس بودن و پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنا دار وجود دارد. همچنین رابطه بین سبک یادگیری جذب کننده و پیشرفت تحصیلی و همچنین رابطه همبستگی بین سبک یادگیری همگرا و پیشرفت تحصیلی معنا دار می باشد. بین سبک یادگیری انطباق یابنده و پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنا دار وجود دارد.

کلیدواژه ها:

ویژگی های شخصیتی ، سبک های یادگیری ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان