پیشرفت درسی در دوران بعد از کرونا در مدارس

امروزه بیشتر روانشناسان تربیتی، معتقدند که کارکنان مدرسه در سلامت روان دانش آموزان دارای نقش های حساس حرفه ای هستند. این مطلب مبتنی بر این فرض و احتمال است که جوامع هرگز به اندازه و تعداد کافی دارای متخصصان سلامت روان نخواهند شد، تا برای کمک به جمعیت روزافزونی که به خدمات تشخیصی و یا درمانی نیاز دارند، تکاپو کند.بنابراین باید تاکید و توجه را روی کوشش هایی در جهت پیشگیری از عدم سلامت روان قرار داد، و افراد را برای مواجهه با مشکلات خویش و اقدام شایسته در آن موارد آموزش داد.بدیهی است با کمک مشورتی متخصصان، کارکنان مدرسه می توانند پس از گذراندن دوره های آموزشی لازم، علاوه بر وظایف و مسئولیت های خویش، در زمینه درمان مشکلات جزئی شخصیتی کودکان و نوجوانان تا حد زیادی نقش داشته باشند. پاره ای از این گونه کودکان و نوجوانان ترک تحصیل می کنند.مشکلاتی چون پرجمعیتی کلاسها، نبودن وسائل و امکانات لازم، اعم از کتاب و وسائل کلاس و زمین بازی و غیره، عدم سازماندهی فعالیت ها، نامناسب بودن کمی و کیفی تکالیف درسی، و بالاخره عدم شناخت معلم از دانش آموزان و یا عدم توانایی وی در تدریس و تفهیم مطالب درسی، عدم تجانس و همخوانی مواد و برنامه درسی با نیازهای کودکان و نوجوانان، از جمله مواردی است که شرایط نامطلوب و نامناسب را در مدرسه فراهم می سازد و باعث بدرفتاری دانش آموزان می شود. تربیت نسبت پرورش روح و روان دانش آموزان بوده و صرفا تدریس کننده مواد و موضوعات درسی و آکادمیک نباشند. نتایج این تحقیق نشان داد که معلمان بیشترین تاثیردر بهداشت روان دانش آموزان از طریق برقراری ارتباط مثبت و سازنده و روزمره دارند. توجه مربیان و والدین به این پدیده روانی اجتماعی نه تنها زمینه مساعدی برای شکوفایی استعدادهای نهفته کودکان و نوجوانان را فراهم می آورد، بلکه در بهبود سلامت روانی آن ها نیز موثر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

آموزش سنتی ، آموزش مجازی ، معلم ، ، دانش آموزان