اثر کم آبیاری (تکنیک PRD و SDI) و محلول پاشی با سیلیکات پتاسیم در گیاه پرچینی برگ نو (.Ligustrum vulgare L)

امروزه تنش خشکی یکی از موارد محدود­کننده توسعه فضای سبز محسوب می شود. یکی از راهکارها برای کاهش اثرات تنش خشکی برای گیاهان محلول پاشی با سیلیکات پتاسیم است. به منظور بررسی کاهش اثرات نامطلوب کم آبیاری با کاربرد سیلیکات پتاسیم بر گیاه پرچینی برگ نو (Ligustrum vulgare L.) در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در چهار تکرار در سال ۱۴۰۰-۱۴۰۱ انجام شد. آزمایش به صورت کشت گلدانی در سه سطح کم آبیاری (شاهد (۱۰۰% ظرفیت زراعی)، ۵۰% ظرفیت زراعی (SDI)، ۵۰% ظرفیت زراعی با تکنیک PRD و سه سطح محلول­پاشی برگی با سیلیکات پتاسیم (صفر، ۲ و ۴%) در چهار تکرار انجام شد. طبق نتایج بیشترین ارتفاع بوته مربوط به تیمار عدم تنش خشکی و محلول­پاشی برگی با سیلیکات پتاسیم %۴ (۵/۶۸ سانتی­متر) در گیاه و کمترین ارتفاع گیاه در تنش خشکی ۵۰ PRD و بدون محلول­پاشی (۲۹ سانتی­متر) بود. بیشترین فعالیت آنتیاکسیدانتی در تیمارهای تنش خشکی ۵۰ و محلول­پاشی سیلیکات پتاسیم %۲ در گیاه (۶۷%)، همچنین در تنش خشکی PRD ۵۰ و بدون محلول­پاشی سیلیکات پتاسیم (۶۹%) و در محلول­پاشی سیلیکات پتاسیم %۴ (۷۲%) و بیشترین فنل کل در تیمارهای تنش خشکی PRD۵۰ و محلول­پاشی سیلیکات پتاسیم %۴ (mg/gfw ۱۶/۱۱) در گیاه بود. کربوهیدرات کل در تیمارهای تنش خشکی ۵۰ و محلول­پاشی سیلیکات پتاسیم %۴ (mg/gfw ۹۳/۰) در گیاه و پرولین در تیمارهای تنش خشکی PRD ۵۰ و بدون محلول­پاشی سیلیکات پتاسیم (mg/gfw ۰۶/۴) از بقیه تیمارها بیشتر بود. نتایج نشان داد تنش خشکی با ۵۰% ظرفیت زراعی با تکنیک PRD نسبت به تنش خشکی با ۵۰% ظرفیت زراعی رشد بهینه گیاه را مختل کرده اما در ترکیب با محلول­پاشی سلیکات پتاسیم رشد و بقای گیاه بهبود یافت. بر اساس نتایج این آزمایش، در تیمار آبیاری با ۵۰% ظرفیت زراعی، وضعیت گیاه با محلول­پاشی سیلیکات پتاسیم بهبود یافت.

کلیدواژه ها:

Drought stress ، Total phenol ، Carbohydrate ، Hedge plant ، تنش خشکی ، فنل کل ، کربوهیدرات ، گیاه پرچینی