جایگاه ابدال در سنت داروشناسی و داروسازی تمدن اسلامی
محل انتشار: مجله دانش سلامت و دین، دوره: 6، شماره: 70
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 58
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HRJ-6-70_001
تاریخ نمایه سازی: 13 تیر 1403
چکیده مقاله:
چکیدهاصطلاح «ابدال» در سنت داروشناسی و داروسازی دوره اسلامی به معنی قوانین جایگزینی داروهای ساده (مفردات) است. در گذشته یکی از مهمترین روش های درمانی استفاده از داروهای گیاهی، حیوانی و معدنی بود؛ اما از آن جایی که برخی داروها، خاص یک سرزمین مشخص بودند و تهیه آن برای مردمان سرزمین های دیگر یا امکان پذیر نبود و یا به علت گرانی خرید آن برای قشر متوسط و ضعیف جامعه مقدور نبود؛ از این رو حکمای گذشته با نگارش کتاب های ابدال و بومی سازی داروها هم سبب گسترش علم داروسازی و به تبع آن پزشکی شدند و هم با معرفی داروهای دردسترس و ارزان سبب ارتقای سطح سلامت قشر متوسط و فقیر جامعه گشتند. تصحیح و بررسی کتاب های ابدال می تواند گامی مهم در احیای داروسازی تمدن اسلامی باشد.
نویسندگان
مریم محسنی سیف آبادی
گروه تاریخ علوم پزشکی، دانشکده طب ایرانی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.