بررسی تحمل ناکامی و دلبستگی به خدا در دانش آموزان

ناکامی یک تجربه ناراحت کننده است که تقریبا همه ما آن را در زندگی تجربه کرده ایم. این درست است که ما نمی توانیم شرایط را کنترل کنیم که آیا اتفاقات سخت در زندگی مان رخ دهند یا نه، اما تا حد زیادی میتوانیم نحوه واکنشمان به این اتفاقات را کنترل کنیم. تا زمانی که یاد نگیریم با روشهای سازگارانه به آنها پاسخ دهیم، ناکامیها بر ما غلبه میکنند و در ابتدا باعث خشم مان میشوند سپس انگیزهمان را میگیرند و ما را از حرکت به سوی آینده باز میدارند. در نهایت سلامت روان ما را به خطر میاندازند. از نظر روانشناختی مهمترین کاری که باید بعد از تجربه شکست انجام داد، درک چگونگی تاثیر آن بر احساسات، افکار و عملکرد است. معمولا ناکامی در وهله اول باعث بروز خشم در افراد میشود که این خشم به علت برآورده نشدن انتظارات بوجود می آید. افراد در زندگی با استرس ها و چالش هایی روبه رو می شوند گاه عمق ارتباط افراد با خدا در چگونگی کنار آمدن آنها با مشکلات موثر اس. اما باید دید عمق ارتباط معنوی چگونه شکل می گیرد و چگونه تحول میی ابد؟ بسیاری از صاحب نظران در این زمینه معتقدند که کیفیت دلبستگی افراد با خدا در ایجاد ارتباط عمیق آنان با خدا و وجود متعالی تاثیر می گذارد. افرادی که دلبستگی ایمن به خدا دارند در شرایط سخت خدا را در کنار خودمی بیند، به او اتکا میکنند و این اتکا آنان را در استفاده از رو شهای معنوی در رویارویی با مشکلات کمک میکند.

کلیدواژه ها:

تحمل ناکامی ، دلبستگی به خدا ، دانش آموزان