تحلیلی بر عوامل موثر بر پرخاشگری در دانش آموزان

پرخاشگری را رفتاری می دانند که به دیگران آسیب می رساند یا بالقوه می تواند آسیب برساند . پرخاشگری ممکن است بدنی ، لفظی یا به صورت تجاوز به حقوق دیگران باشد این روانشناسان بین پرخاشگری وسیله ای و پرخاشگری خصمانه تمایز قائل شده اند. خاشگری و رفتارهای تهاجمی دانش آموزان که حتی می تواند منجر به آسیب به همشاگردی ها شود هم در پسران و هم در دختران مشاهده می شود، اگر چه در دختران نسبت به پسران این پرخاشگری کمتر فیزیکی است و با آسیب جسمانی کمتری همراه است. خشونت دانش آموز بستگی به عوامل زیادی دارد و صرفا نمی توان تقصیر اصلی این مشکل را متوجه یک عامل کرد. عوامل ارثی، محیطی و زیست شناختی و نیز عوامل هورمونی تاثیرات پیچیده ای دارند که هر کدام می توانند منجر به بروز رفتارهای پرخاشگرانه شوند. برای درمان پرخاشگری گام اول شناخت و ریشه یابی علت یا علل پرخاشگری است . با شناخت این عوامل می توان همکاری های لازم را برای کاستن از میزان و شدت پرخاشگری ارائه نمود؛ مانند سرگرم نمودن فرد مهر و محبت و دلجویی ،آموزش تنهایی فکرکردن صبرو متانت، تشویق جهت استحمام ، روش گرفتن اجرای عدالت در منزل، برآورده کردن نیازهای کودکان و نوجوانان، مساعد ساختن جو آزادی های کنترل شده جلوگیری از توهین و ناسزا گفتن به آنها ویا مقابله به مثل نکردن با آنها ، جلوگیری از تهدید و ترساندن، الگوهای خوب را به آنها نشان دادن رهنمودهایی در مورد سازش و جوشش با دیگران تشویق به بازیهای گروهی و … درپایان چنانچه رعایت عوامل فوق تاثیری نداشت می توان از عوامل دیگری مانند توبیخ اخطار تحکم علامت مقابله به مثل تنبیه و قهرو… استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، دانش آموزان ، خشونت.