حساسیت جدایه هایPenicillium digitatum، عامل کپک سبز مرکبات به قارچکش های ایمازالیل، فلودیوکسونیل، پیریمتانیل، آزوکسی استروبین و تیابندازول در شمال ایران

کپک سبز شایع ترین بیماری پس از برداشت مرکبات است که توسط قارچ Penicillium digitatum ایجاد می گردد. به منظور ارزیابی کارایی قارچ کش های پس از برداشت مرکبات از نظر مهار رشد میسلیوم و جوانه زنی کنیدی، ۱۵۰ نمونه به صورت تصادفی از انبارها و باغ های سه سایت شرقی(گرگان)، مرکزی(ساری و قائم شهر) و غربی(رامسر و تنکابن)، نمونه برداری و ۱۵ جدایه قارچ از آنها استخراج شد. نتایج بررسی های ازمایشگاهی نشان داد که کمترین تا بیشترین مقادیر میانگین EC۵۰ برای رشد میسلیوم قارچ به ترتیب مربوط به قارچ کش های آزوکسی استروبین، ایمازالیل، فلودیوکسونیل، پیریمتانیل و تیابندازول با مقادیر ۰.۰۴۵، ۰.۰۶۵، ۰.۰۸، ۰.۳۴ و ۰.۵۵ میکروگرم بر میلی لیتر بود و برای مهار جوانه زنی کنیدی، به ترتیب از کمترین تا بیشترین مقادیر میانگین EC۵۰، مربوط به قارچ کش آزوکسی استروبین، ایمازالیل، فلودیوکسونیل، تیابندازول و پیری متانیل با مقادیر ۰.۰۷۲، ۰.۱۱۷، ۰.۱۵۵، ۰.۷۳۱ و ۰.۷۷۴ میکروگرم بر میلی لیتر بود. همه جدایه ها به قارچ کش آزوکسی استروبین حساس بودند و اما مقادیر EC۵۰ خارج از محدوده پایه بود. همچنین همه جدایه ها به قارچ کش فلودیوکسونیل حساس بودند و برخی از جدایه ها دارای مقادیر EC۵۰ خارج از محدوده پایه بود. مقادیر EC۵۰ تمام جدایه ها نسبت به قارچ کش ایمازالیل در محدوده حساس قرار گرفت و در رابطه با قارچ کش پیریمتانیل، همه جدایه ها حساس و برخی از جدایه ها خارج از محدوده پایه بود. چهار جدایه نسبت به قارچ کش تیابندازول مقاوم و۱۱ جدایه در محدوده حساس قرار گرفتند.کپک سبز شایع ترین بیماری پس از برداشت مرکبات است که توسط قارچ Penicillium digitatum ایجاد می گردد. به منظور ارزیابی کارایی قارچ کش های پس از برداشت مرکبات از نظر مهار رشد میسلیوم و جوانه زنی کنیدی، ۱۵۰ نمونه به صورت تصادفی از انبارها و باغ های سه سایت شرقی(گرگان)، مرکزی(ساری و قائم شهر) و غربی(رامسر و تنکابن)، نمونه برداری و ۱۵ جدایه قارچ از آنها استخراج شد. نتایج بررسی های ازمایشگاهی نشان داد که کمترین تا بیشترین مقادیر میانگین EC۵۰ برای رشد میسلیوم قارچ به ترتیب مربوط به قارچ کش های آزوکسی استروبین، ایمازالیل، فلودیوکسونیل، پیریمتانیل و تیابندازول با مقادیر ۰.۰۴۵، ۰.۰۶۵، ۰.۰۸، ۰.۳۴ و ۰.۵۵ میکروگرم بر میلی لیتر بود و برای مهار جوانه زنی کنیدی، به ترتیب از کمترین تا بیشترین مقادیر میانگین EC۵۰، مربوط به قارچ کش آزوکسی استروبین، ایمازالیل، فلودیوکسونیل، تیابندازول و پیری متانیل با مقادیر ۰.۰۷۲، ۰.۱۱۷، ۰.۱۵۵، ۰.۷۳۱ و ۰.۷۷۴ میکروگرم بر میلی لیتر بود. همه جدایه ها به قارچ کش آزوکسی استروبین حساس بودند و اما مقادیر EC۵۰ خارج از محدوده پایه بود. همچنین همه جدایه ها به قارچ کش فلودیوکسونیل حساس بودند و برخی از جدایه ها دارای مقادیر EC۵۰ خارج از محدوده پایه بود. مقادیر EC۵۰ تمام جدایه ها نسبت به قارچ کش ایمازالیل در محدوده حساس قرار گرفت و در رابطه با قارچ کش پیریمتانیل، همه جدایه ها حساس و برخی از جدایه ها خارج از محدوده پایه بود. چهار جدایه نسبت به قارچ کش تیابندازول مقاوم و۱۱ جدایه در محدوده حساس قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

میوه پرتقال ، Penicillium digitatum ، کپک سبز ، EC۵۰ ، پایش مقاومت