اثرات عادت دهی کوتاه مدت مرحله گذار از غذای زنده به غذای خشک بر عملکرد رشد، زنده مانی، ترکیب لاشه و پروفایل اسیدهای چرب لارو فیل ماهی (Huso huso)

هدف این مطالعه، بررسی اثرات عادت دهی کوتاه مدت با استفاده از غذاهای زنده مختلف و خشک بر عملکرد رشد، ترکیب لاشه و پروفایل اسیدهای چرب لارو فیل ماهی (Huso huso) است. تعداد ۱۲۰۰ لارو فیل ماهی با میانگین وزن اولیه ۰۱/۰±۴۳/۰ گرم به صورت تصادفی در ۱۲ مخزن گرد پلاستیکی ۸۰ لیتری (۱۰۰ لارو به ازای هر مخزن) در سه تکرار توزیع شدند. سپس لارو ماهیان به مدت ۲۱ روز با لارو منجمد شیرونومید (T۱)، زی توده منجمد آرتمیا (T۲) و ترکیبی از آنها (T۳) تغذیه شدند. گروه شاهد (C) در طول دوره تنها جیره خشک تجاری (۵/۰ میلی متر، پروتئین ۵۹/۵۵ درصد، چربی ۱۲/۲۱ درصد، خاکستر ۷۶/۱۱ درصد و رطوبت ۹۶/۷ درصد) را دریافت کرد. جهت عادت دهی، هر دو روز یکبار، ۱۵ درصد از میزان غذای زنده کاسته و بر میزان غذای خشک افزوده شد. طبق نتایج، وزن نهایی (۱۶/۰±۹۹/۴ گرم)، وزن کسب شده (۱۷/۰±۵۷/۴ گرم)، افزایش وزن بدن (۷۵/۷۲±۵۳/۱۰۸۱ درصد) و نرخ رشد ویژه (۲۹/۰±۷۵/۱۱ درصد/روز) در T۱ به طور معنی داری بالاتر از سایر گروه های آزمایشی بود (۰۵/۰>p). نرخ زنده مانی در گروه (C) (۳۲/۱±۵۰/۵۶ درصد) نسبت به سایر تیمارها به طور معنی داری کاهش یافت (۰۵/۰>p) و در گروه تغذیه شده با لارو منجمد شیرونومید (T۱) مرگ ومیری مشاهده نشد (۰۵/۰>p). میزان چربی خام (۰۸/۰±۳۲/۱ درصد) و رطوبت (۱۷/۰±۹۸/۸۰ درصد) در T۱ به طور معنی داری کمتر از سایر تیمارها و محتوای پروتئین خام در T۳ (۳۹/۰±۲۶/۱۱ درصد) و C (۴۴/۰±۴۴/۱۱ درصد) به طور معنی داری بالاتر از گروه های T۱ (۳۹/۰±۲۳/۹ درصد) و T۲ (۲۸/۰±۶۷/۹ درصد) بود (۰۵/۰>p). گروه T۳، کاهش معنی داری در ارتباط با مجموع اسیدهای چرب n-۳ LC-PUFA (۰۴/۰±۵۳/۹ درصد) نسبت به T۱ (۷۱/۰±۰۲/۱۱ درصد) نشان داد (۰۵/۰>p). نسبت EPA/DHA نیز در گروه T۱ به طور معنی داری بالاتر (۰۳/۰±۴۵/۰ درصد) از سایر تیمارها بود (۰۵/۰>p). براساس نتایج به دست آمده، استفاده از لارو منجمد شیرونومید به دلیل بهبود شاخص های رشد، زنده مانی و ترکیبات اسید چرب جهت سازگاری لارو فیل ماهی با غذای خشک طی ۲۱ روز توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

تغذیه مختلط ، راهبرد غذایی ، زی توده آرتمیا ، شیرونومید ، فیل ماهی