روانه سازی منظومه های ماهواره ای کوچک با استفاده از اثر عدم کرویت زمین

در سالهای اخیر علاقه به استفاده از منظومه های ماهواره های کوچک به دلیل کاهش هزینه و زمان و همچنین قابلیت های بیشتر ماهواره های کوچک، افزایش یافته است. این در حالی است که امروزه به دلیل هزینه های زیاد پرتاب، استراتژی های روانه سازی جدید جایگزین روش های سنتی روانه سازی منظومه ها به مدارهای هدف شده اند. بسته به ماموریت منظومه روش های مختلفی برای پرتاب و روانه سازی ماهواره ها در مدار ماموریت ارائه شده اند که در یک تقسیم بندی کلان در یکی از دو دسته مستقیم یا غیرمستقیم قرار می-گیرند. در این مقاله یک روش غیرمستقیم برای روانه سازی ماهواره های یک منظومه به چند صفحه مداری مورد بررسی قرار گرفته است که روشی بهینه بوده و اساس آن، تغییر صفحات مداری با استفاده مثبت از اختلال عدم کرویت زمین در کنار استفاده از زیرسیستم پیشرانش ماهواره است. این روش برای دو منظومه ماهواره ای واقعی با ماموریت های سنجش از دور و ارائه اینترنت جهانی شبیه سازی شده و مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین بر مبنای این روش، استراتژی پرتاب و روانه سازی برای یک منظومه ناوبری ماهواره ای منطقه ای با پوشش کشور ایران و با ۱۳۰ ماهواره، طراحی و پیاده سازی شده است. نتایج به دست آمده از نظر زمان لازم برای روانه سازی و ΔV موردنیاز مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

منظومه های ماهواره ای ، روانه سازی منظومه ، تقدم گره ، عدم کرویت زمین ، مانور تغییر صفحه