مقایسه اثربخشی توان بخشی شناختی مبتنی بر تقویت توجه و توان بخشی شناختی رایانه محور بر تقویت تئوری ذهن و توجه پایدار کودکان مبتلا به اتیسم

هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی توانبخشی شناختی مبتنی بر تقویت توجه و توان بخشی شناختی رایانه محور بر تقویت تئوری ذهن و توجه پایدار در کودکان مبتلا به اتیسم می باشد. این پژوهش از نوع پژوهش های نیمه تجربی )طرح پیش آزمون، پس آزمون و آزمون پیگیری با گروه کنترل) می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کودکان مبتلا به اختلال اتیسم عملکرد بالا مراکز توانبخشی شهر تهران در سال ۱۴۰۰ می باشد. از بین کل جامعه تعداد ۲۴ کودک به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به روش تصادفی در گروه توانبخشی شناختی مبتنی بر تقویت توجه (۸ نفر)، گروه توانبخشی شناختی رایانه محور (۸ نفر) و گروه کنترل (۸ نفر) قرار گرفتند. ابزار سنجش مورد استفاده در پژوهش، مجموعه آزمون عصب روانشناختی کمبریج (با مرکز مشاوره ستاره زندگی میتوانید در تماس باشید) و آزمون نظریه ذهن (با مرکز سلامت ذهن و توانبخشی وصال در تماس باشید) می باشد. متغیرهای مستقل برای دو گروه آزمایش اجرا گردید. گروه آزمایش اول و دوم به ترتیب توانبخشی شناختی مبتنی بر تقویت توجه و توانبخشی شناختی رایانه محور را دریافت کردند. گروه سوم به عنوان گروه کنترل در لیست انتظار قرارگرفته و در طی پژوهش هیچ نوع درمانی را دریافت نکردند. داده ها بر اساس تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان می دهد که میانگین متغیرها حتی در مرحله پیگیری نیز علاوه بر پس آزمون، همچنان بالا می باشد. اثربخشی توان بخشی شناختی، با اندازه اثر ۴۴ درصد بر افزایش توجه پایدار و ۲۱ درصد بر تقویت تئوری ذهن اثر داشته است.

کلیدواژه ها:

توانبخشی شناختی مبتنی بر تقویت توجه ، توانبخشی شناختی رایانه محور ، تقویت تئوری ذهن ، توجه پایدار ، اتیسم.