اثر بخشی درمان شناختی-رفتاری بر انعطاف پذیری سبک های عشق ورزی زوجین شهر اصفهان

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی درمان شناختی-رفتاری بر انعطاف پذیری سبک های عشق ورزی زوجین شهر اصفهان بوده است. در این مطالعه روش گردآوری اطلاعات، به صورت میدانی بوده است. جامعه آماری شامل کلیه زوجین شهر اصفهان سال ۱۴۰۱ بود. برای جمع آوری نمونه به این صورت عمل شد که ابتدا به صورت در دسترس، (سهل الوصول) از میان زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان ۳۶ نفر آزمودنی انتخاب و سپس ۱۸ نفر در گروه آزمایش و ۱۸ نفر در گروه کنترل به صورت تصادفی قرار گرفتند. هر دو گروه در مرحله ی پیش آزمون به وسیله ی سه پرسشنامه انعطاف پذیری، سبک های عشق ورزی و عملکرد خانواده مورد سنجش قرار گرفتند. اطلاعات و داده ها در این مطالعه هم میدانی و هم کتابخانه ای بود. کلیه ی تحلیل های صورت گرفته با نرم افزار SPSS انجام پذیرفته است. نتایج تحلیل داده ها نشان می دهد که با حذف اثر نمره های انعطاف پذیری پیش آزمون به عنوان متغیر همپراش، تاثیرگذاری درمان شناختی-رفتاری بر نمره های انعطاف پذیری پس آزمون، معنادار بوده و همچنین با حذف اثر نمره های سبک های عشق ورزی پیش آزمون به عنوان متغیر همپراش، تاثیر درمان شناختی-رفتاری بر نمره های سبک های عشق ورزی پس آزمون، معنادار است.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی-رفتاری ، انعطاف پذیری ، سبک های عشق ورزی