مطالعه پیش نویس «وجود نداشته باش» بر اساس نظریه تحلیل رفتار متقابل در زنان مبتلا به اختلال دوقطبی I

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین سناریوی غالب زندگی زنان مبتلا به اختلال دوقطبی I انجام شد. روش کار: این پژوهش کیفی یک مطالعه پدیدارشناختی بود و داده ها با استفاده از روش کولایزی جمع آوری شد. ما با ۲۱ بیمار زن مبتلا به اختلال دوقطبی I که در سال ۱۳۹۹ در بخش عصب روانپزشکی سه بیمارستان شهر اصفهان بستری شده بودند، مصاحبه کردیم و سناریوهای زندگی افراد مورد بررسی قرار گرفت. برای به دست آوردن روایی و پایایی یافته های تحقیق از روش مثلث بندی استفاده شد. یافته ها: سناریوها به دو دسته تکرار زیاد، متوسط و کم دسته بندی شدند. رایج ترین کدها شامل خودکشی (۲۶ تکرار) با زیرمجموعه های افکار خودکشی، ناامیدی از زندگی و احساس نزدیکی به مرگ بود. کدهایی با تکرار متوسط شامل احساسات منفی (۱۸ تکرار) با زیرمجموعه های احساس اینکه دیگران برای شما غریبه هستند، احساس طرد شدن، بی علاقگی به زندگی، دوست داشتن رنگ های تیره و احساس پوچی هستند. کدهای کمتر متداول شامل اعمال منفی (۱۱ تکرار) با زیرمجموعه های فداشدن، سرکوفت شنیدن از دیگران، سوء استفاده جنسی، خودزنی، فرار از خانه، مصرف مواد و سختی در زندگی بود. نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که سناریوی غالب در زنان مبتلا به اختلال دوقطبی، بر اساس فراوانی بالا، سناریوی «وجود نداشته باش» است.

کلیدواژه ها:

اختلال دوقطبی یک ، پژوهش کیفی ، تحلیل رفتار ، زنان