اثربخشی زوج درمانی متمرکز بر هیجان بر فرسودگی زناشویی، نگرش های ناکارآمد و خودناتوانی مراجعین متقاضی طلاق

مقدمه: با توجه به افزایش میزان طلاق و میزان بالای فرسودگی زناشویی در بین مددجویان طلاق، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی متمرکز بر هیجان بر فرسودگی زناشویی، نگرش های ناکارآمد و خودناتوانی زوجین انجام شد. روش کار: جامعه آماری شامل کلیه زوج های متقاضی طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه ۴ مشهد در زمستان سال ۱۴۰۱بودند که ۳۲ زوج به طور داوطلبانه با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. سپس به طور تصادفی به دو گروه مساوی آزمون و شاهد تقسیم شدند. گروه آزمون، زوج درمانی متمرکز بر هیجان را در ۸ جلسه دریافت کردند. داده ها با استفاده از مقیاس نگرش ناکارآمد (DAS)، پرسشنامه فرسودگی زناشویی و مقیاس خود ناتوانی (SHS) جمع آوری شد. داده ها با کمک نرم افزار SPSS نسخه ۲۳، آمار توصیفی و استنباطی و آزمون های تحلیل کوواریانس چند متغیره و تک متغیره تحلیل شدند. یافته ها: بر اساس یافته ها، میانگین نمرات گروه آزمایش در فرسودگی زناشویی، نگرش های ناکارآمد و خودناتوان سازی نسبت به گروه شاهد کاهش معنی داری داشت (۰۵/۰> P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج، زوج درمانی متمرکز بر هیجان تاثیر مثبتی بر فرسودگی زناشویی، نگرش های ناکارآمد و خودناتوان سازی مراجعین طلاق دارد. بنابراین این درمان برای زوج هایی که دچار مشکلات زناشویی و فرسودگی زناشویی هستند پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

زوج درمانی متمرکز بر هیجان ، خود ناتوانی ، فرسودگی زناشویی ، طلاق ، نگرش های ناکارآمد