شناسایی عوامل موثر بر آموزش الکترونیک به روش سنتز پژوهی بر گرفته از پایگاه های اطلاعاتی در بازه زمانی ( ۱۳۸۹تا ۱۴۰۲ش) و (۲۰۱۰تا ۲۰۲۳م)

مقدمه: آموزش الکترونیکی نوعی برنامه آموزشی است که از تاثیر فناوری ناشی می­شود و برای تسهیل فرآیند یادگیری استفاده می­شود. هدف آن استفاده از این فناوری آموزشی و تاثیرات آن بر فرآیند یادگیری است و پژوهش حاضر به دنبال عوامل اصلی موثر بر آموزش الکترونیکی است. روش بررسی: روش این پژوهش به صورت کیفی و از نوع سنتز پژوهی است. جامعه آماری، شامل پژوهش های متعددی که در مقاله های داخلی و خارجی در بازه زمانی (۱۳۸۹-۱۴۰۲ش) (۲۰۱۰-۲۰۲۳م) انجام شده می باشد. جهت تحلیل یافته شده از الگوی ۶ مرحله ای سنتز پژوهی روبرتس استفاده شد و در بررسی اعتماد داده از چارچوب ارائه شده، از ۴ معیار؛ باورپذیری، انتقال پذیری، اطمینان پذیری و تاییدپذیری استفاده گردید. نتایج: یافته ها در این پژوهش نشان داد که ابعاد موثر در آموزش الکترونیک به ترتیب شامل ابعاد فناوری محوری ، نیاز محوری، یادگیری محوری، ارتباطمحوری، برنامه محوری، مانع محوری، انگیزه محوری، توسعه محوری می‎باشد . نتیجه گیری: در این پژوهش به این مهم دست یافتیم که با توجه به اینکه آموزش الکترونیک در همه ی علوم مورد استفاده قرار دارد به همین جهت این پژوهش الگویی مناسب جهت فراگیران می باشد .

کلیدواژه ها:

Qualitative Study ، Research synthesis ، E-learning ، مطالعه کیفی ، سنتز پژوهی ، آموزش الکترونیک