بررسی باورها و اعتقادات عامیانه خرافی در دیوان صدقی استرآبادی

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 137

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HUMAN08_246

تاریخ نمایه سازی: 11 تیر 1403

چکیده مقاله:

در زبان فارسی خرافه، «حدیث باطل، سخن بیهوده و یاوه و اسطوره»، معنا شده است. خرافات، به امور ماوراء طبیعی و غیرقابل باور و اثبات نشده(همانند جادوگری و طالع بینی) گفته می شود که در تضاد با علوم طبیعی یا غیرقابل درک مستقیم توسط حواس و یا خارج از حد دانش انسانی است. از آنجا که شاعران و نویسندگان هر دوره ای جزو اقشار آگاه و روشنفکر آن جامعه محسوب شده و به گونه ای زبان گویای جامعه هستند، باورها کهن و اعتقادات عامه مردم خواه ناخواه در لابه لای آثار آنان دیده می شود تا جایی که گاه بدون درک این باورها و اعتقادات استنباط درست مفاهیم مورد نظر آنان سخت و دشوار می شود. ازجمله شاعران برجسته و نامدار ادب فارسی در قرن های نهم و دهم هجری می توان به صدقی استرآبادی اشاره کرد که توجه خاصی به فرهنگ مردم داشت و می توان از میان اشعارش بسیاری از اصطلاحات عامیانه، آداب و رسوم مردم و ضرب المثل ها را یافت، باورهایی که برخی از آنها در دوره حاضر نیز همچنان به حیات خود ادامه می دهند. هدف از این پژوهش که با روش توصیفی تحلیلی و کتابخانه ای به نگارش درآمده، بررسی باورها و اعتقادات عامیانه خرافی در دیوان صدقی استرآبادی است. نتایج بیانگر این است که صدقی استرآبادی، آشنایی عمیقی با فرهنگ عامیانه دارد و در اشعار خود از آداب و رسوم و باورها عامه بهره برده است.

نویسندگان

فاطمه عبدالحسینی

دانشجوی دکتری، زبان و ادبیات فارسی، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران

ماندانا علیمی

استادیار، گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد آزادشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، آزادشهر، ایران

زهره عرب

استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران