تربیت دینی و توانمندسازی روانی و روحی کودکان و نوجوانان

اختلالات روحی و روانیبه دلیل وقوع گسترده و اثرات ناتوان کننده، بار قابل توجهی را به جامعه وارد می کنند. یک چهارم جمعیت جهان را کودکان و نوجوانان تشکیل می دهند که تعداد قابل توجهی از آنها در سن ۱۴ سالگی اختلالات روحی و روانیرا تجربه می کنند. مشخص شده است که برخی از مداخلات به طور موثر عوامل خطر را کاهش می دهند و عوامل محافظتی یا پیشگیرانه را تقویت می کنند. با این حال، هنوز نیاز به تاکید بر راهبردهای ارتقای سلامت روحی و روانی مانند آموزش دینی وجود دارد. هدف این مقاله بررسی اهمیت آموزش دینی در ارتقای سلامت روحی و روانی است. بحث آموزش دینی می تواند برای بهبود سلامت روحی و روانی نوجوانان مفید باشد. به طور خاص، می تواند: (۱) از طریق درونی کردن اخلاق دینی به ایجاد واکنش سالم تر به محرک ها کمک کند. (۲) تقویت مکانیسم های مقابله ای مذهبی که تاثیر استرس ها را کاهش می دهد، مهارت های مقابله را افزایش می دهد و سبک زندگی کم خطر را ترویج می کند. (۳) افزایش آگاهی در مورد اعتقادات و اعمال مذهبی و تاثیر آنها بر فرد، خانواده و جامعه. و در نهایت، (۴) ارتباط را ترویج می کند که می تواند عزت نفس و رفاه را افزایش دهد. با این حال، پیامدهای بهداشتی منفی مانند تبعیض و انزوای اجتماعی نیز می تواند ایجاد شود، به ویژه در میان گروه های اقلیت مذهبی یا جنسیتی. نتیجه گیری بررسی نقش حیاتی تربیت دینی بر سلامت روحی و روانی نوجوانان حائز اهمیت است. آموزش بهداشت روحی و روانی مبتنی بر مدرسه و راهبردهای ارتقاء آن می تواند با تاکید بر اجرای موثر آموزش دینی برای تاثیر مثبت بر سلامت روحی و روانی نوجوانان، مزایای تربیت دینی را به حداکثر برساند.

کلیدواژه ها:

تربیت دینی ، بهداشت روحی و روانینوجوانان ، مدارس