انحرافات جدید در اسلام و فروپاشی آموزش

تمرکز پژوهش حاضر بر پدیده ی روایت پژوهی است. روایت و تحلیل روایت ، به مثابه ی شیوه ای از بیان هدفمند و ابزاری برای انتقال پیام ، مدت ها در سیطره ی ادبیات قرار داشت و پس از آن بود که راه خود را به سایر علوم انسانی باز کرد و امروز به منزله ی روشی نظام مند برای مطالعه و فهم پیچیدگی روابط و کسب دانش مد نظر قرار گرفته است. در جهان یکی از سازمان هایی که روایت پژوهی را ابزاری مناسب جهت ثبت، تحلیل و تفسیر تجارب اشخاص دیده است مراکزی است که متولی امر تربیت معلم هستند. این رویکرد در سال های اخیر در برنامه ی تربیت معلم ایران نیز جای خود را یافته است. پژوهش حاضر با تبیین نظری روایت پژوهی و با تاکید بر ظرفیت های موجود آن به این نتیجه رسیده است که روایت پژوهی به منزله ی ابزاری خودشناسنده، با قابلیت های بالای پژوهشی واسطه ی درک مستقیم ساختار های آموزشی و پرورشی، زمینه ساز و نیز تقویت کننده اعتماد به نفس دانشجو معلمان و وسیله ی مناسبی برای کسب مهارت های پژوهشگری و استخراج معنا از دل موقعیت ها خواهد بود. گزارش حاضر روایتی است از جنبه های مختلف خاطره نویسی ، فیزیکی ، روابط انسانی ، شرح وظایف(اداری) ، آموزشی و ثبت واقعه که تحت عنوان روایت پژوهی صورت گرفته است. موفقیت در امر گزارش نویسی ، یکی از پایه های اصلی ، روایت پژوهی است که تمام وقایع را در این موضوع به صورت یک روایت نقل می کند. در ابتدا تحت عنوان مقدمه، تعاریف کارورزی و روایت پژوهی و اهمیت آن ها بیان شده است در ادامه هم گزارش های مختلف و در پایان هم نظر این حقیر تحت عنوان نتیجه گیری بیان شده است.

کلیدواژه ها:

روایت پژوهی-خودشناسنده