تاثیر فعالیت های جسمانی بر امید به زندگی در دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر تاثیر فعالیت های جسمانی بر امید به زندگی در دانش آموزان بود. روش پژوهش توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری -پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره متوسطه اول شهر کوار در سال ۱۴۰۲ بود. حجم نمونه آماری، به تعداد ۲۲۰ نفر به روش نمونه گیریدردسترس انتخاب گردید و به پرسشنامه های فعالیت جسمانی بین المللی و امید به زندگی پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده ازضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به روش همزمان انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین فعالیت های جسمانی و امید بهزندگی در دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد. همچنین فعالیت های جسمانی می توانند امید به زندگی در دانش آموزان را پیش بینی کند.

کلیدواژه ها:

فعالیت های جسمانی ، امید به زندگی ، دانش آموزان