بررسی طراحی داخلی فضاهای مهدکودک با قابلیت های محیطی در ارتقا خلاقیت

مقدمه: یکی از مشکلات مهدکودک ها در ایران ، نادیده گرفتن اهمیت به طراحی محیط بر اساس اصول زیبایی شناسی و پرورش خلاقیت و همچنین عدم توجه کافی به طراحی فضاهای آموزشی و رعایت استانداردهای طراحی است، که این موضوع باعث ایجاد محیطی نا متناسب با نیازهای کودکان می گردد.روش تحقیق: تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت داده ها به صورت کیفی است. روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش به صورت کتابخانه ای است. این تحقیق برحسب روش محقق از نوع توصیفی - تحلیلی استنتایج و بحث: کودکان از طریق تاثیر متقابل با محیط فیزیکی و اجتماعی، آموزش می بینند. معماری، بخشی از برنامه آموزش است و معماری آموزشی- فرمی، ساختمانی است که نظم و طرح ریزی آن برگرفته از یک رویکرد آموزشی است. رویکردی که فضاها را برای خود و در آموزش دخیل می سازد. استفاده از معماری به دلیل ماهیت بین رشته ای که در بنیان خود دارد، می تواند به دستیابی به این اهداف، ما را یاری نماید.نتیجه گیری: در رویکرد آموزشی، فضاهای داخلی خود به عنوان یک مربی عمل می کند. نظم، ساختار و شفافیت از مشخصات شاخص فضاها هستند. بررسی ها نشان داد که تنوع زیباشناختی ارائه شده، شرایط یادگیری با تمام حواس را فراهم می کند و در نتیجه هر کودک در فضاهای آموزشی، کارهای خودش که  به صورت مستندسازی یا تصاویر نمایش داده شده اند را مشاهده می کند.

کلیدواژه ها:

مهدکودک ، روان شناسی کودک ، محیط ، روان شناسی محیط ، خلاقیت