نقش تعامل اجتماعی در باززنده سازی بافت تاریخی پامنار

فضای شهری بدون توجه به فرایندهای اجتماعی آن ناقص و نادرست است، بسیاری از اندیشمندان اهمیت فضای اجتماعی را بیش از فضای کالبدی می دانند. فضای اجتماعی محصولی اجتماعی است و هر جامعه و شیوه تولیدی آن، تولیدکننده فضای خاص خود است. از این رو پیوندهای محیطی با تجارب روزمره ی زیستی فردی و اجتماعی و تجسم فضایی موجب می شود که حتی با تغییر مکان ، تفکر فرد توسعه یابد لذا در این نوشتار با هدف شناخت سیستم به هم پیوسته ی تعامل اجتماعی و کالبد شهری و پیوندهای آن ؛ ابتدا با دیدگاهی کیفیت شناسانه و با روش مورد پژوهی و تحلیلی و با استنتاج از یافته ها و آرای مهم صاحب نظران علوم اجتماعی در حوزه شهری در جهت تعریفی متقن از تاثیر متقابل کالبد شهر و تعامل اجتماعی پرداخته و در نهایت با توجه به رویکرد باززنده سازی به تبیین معیارهای ارتقاء تعامل اجتماعی و حضورپذیری در پلازای محلی بعنوان یکی از موثرترین فضاهای عمومی شهرها ، پرداخته شده است. محله موردبررسی ، پامنار، در قلب بافت تاریخی تهران قرار دارد؛ محله ای مسکونی است که ساکنان آن می توانند در نگهداری و ارتقای هویت آن نقش موثری داشته باشند؛ دارای اهمیت بسزایی است. و نتیجه حاصل از این تحقیق در واقع دو شاخصه ی اصلی در رشد تعامل اجتماعی ، کالبد و خلق رویداد اجتماعی ( فعالیت) بیان میکند. در واقع باززنده سازی این بافت منوط به ترقی تعاملات اجتماعی است. و این تعامل در سایه ی کالبدهای موردنیاز بافت که منجر به خلق فعالیتند.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، تعامل اجتماعی ، بافت تاریخی ، باززنده سازی ، پلازا