مولفه های موثر بر ارتقای نگرش در یادگیری تعاملی فراگیران ابتدایی

یادگیری تعاملی یکی از روش های نوین آموزشی است که در دهه های اخیر توجه زیادی را به خود جلب کرده است. این روش با تاکید بر تعامل و همکاری بین فراگیران، به جای رویکردهای سنتی تدریس که معمولا بر انتقال دانش از معلم به فراگیر متمرکز است، تلاش می کند تا فرایند یادگیری را تعاملی تر و جذاب تر کند. یادگیری تعاملی نه تنها به ارتقای عملکرد تحصیلی کمک می کند، بلکه نگرش فراگیران را نسبت به یادگیری و همکاری با دیگران بهبود می بخشد. یکی از مهم ترین چالش های نظام آموزشی در سطح ابتدایی، ایجاد نگرش مثبت و انگیزه در فراگیران نسبت به یادگیری است. نگرش منفی یا عدم علاقه به یادگیری می تواند تاثیرات منفی بلندمدتی بر عملکرد تحصیلی و توسعه شخصی فراگیران داشته باشد. یادگیری تعاملی با ایجاد محیطی حمایتی و همکاری آمیز، می تواند به طور قابل توجهی نگرش فراگیران را بهبود بخشد. با این حال، شناسایی و درک مولفه های موثر بر موفقیت یادگیری تعاملی برای بهره برداری کامل از مزایای آن ضروری است. توسعه روش های آموزشی موثر و کارآمد در سطح ابتدایی برای تضمین کیفیت آموزش و پرورش امری ضروری است. یادگیری تعاملی با توجه به توانایی آن در ارتقای نگرش و انگیزه فراگیران، نیازمند پژوهش های بیشتری برای شناسایی مولفه هایی است که می توانند بر موفقیت آن تاثیر بگذارند. از این رو، بررسی و تحلیل مولفه های موثر بر ارتقای نگرش در یادگیری تعاملی می تواند به بهبود روش های تدریس و افزایش کیفیت آموزشی کمک کند. هدف از این مقاله بررسی مولفه های موثر بر ارتقای نگرش در یادگیری تعاملی فراگیران ابتدایی است.

کلیدواژه ها:

یادگیری تعاملی ، نگرش ، فراگیران ، معلمان ، دوره ابتدایی