ارزیابی وضعیت زیست پذیری شهری در شهر چابهار

توسعه شهری نیازمند مولفه های مختلفی است که از جمله آنها رویکرد زیست پذیری است. زیست پذیری محلات شهری در ابعاد مختلف از مباحث مهم در ادامه حیات و توسعه بافت های شهری است، به طوری که افزایش زیست پذیری تاثیر بسزایی در پایداری محلات ایفا می کند. هدف اصلی این پژوهش، سنجش و ارزیابی میزان زیست پذیری محله های شهر چابهار است. جامعه آماری این پژوهش را ساکنین محله های شهری چابهار تشکیل می دهد. حجم نمونه آماری در این تحقیق با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۳۸۳ پرسشنامه با روش تصادفی بین ساکنین محله ها توزیع شده است. جهت گردآوری داده ها از مطالعات کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. برای سنجش زیست پذیری در شهر چابهار در محلات ۳۸ گانه شهر چابهار، از ۸ بعد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، بهداشت و سلامت، حمل و نقل، مسکن، محیط زیست و امنیت استفاده شده است. روش انجام این تحقیق کاربردی صورت توصیفی – تحلیلی می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون T مستقل، استفاده شد، نتیجه تحقیق نشان داد که براساس آزمون T براساس یافته های پرسشنامه، ابعاد اقتصادی، اجتماعی و مسکن در وضعیت نسبتا مطلوبی در محله های شهر چابهار قرار دارند و از این حیث می توان این موارد را امیدوارکننده دانست، بنابراین مسئولین شهر باید به پیشرفت و پیشبرد هرچه بهتر این ابعاد بپردازند. همچنین در ابعاد فرهنگی، بهداشت و سلامت، حمل و نقل، محیط زیست و امنیت با سطح معناداری ۰/۰۰۰ در وضعیت نامناسبی قراردارند و مسئولین باید به این ابعاد برای بهبود شرایط توجه ویژه ای داشته باشند و بستر لازم برای زیست پذیری هرچه بهتر محله ها در ابعاد فرهنگی، بهداشت و سلامت، حمل و نقل، محیط زیست و امنیت را فراهم نمایند.

کلیدواژه ها:

زیست پذیری ، محله های شهری ، شهر چابهار.