ارزیابی تاثیر سیاست های زمین شهری و احتکار زمین در گسترش حاشیه شهرها

هدف این مقاله پرداختن به شکل خاصی از قصور بازار زمین یعنی "مسئله سوداگری و احتکار زمین شهری" است که منجر به گسترش شهرها در اراضی پیرامونی می شود. این پژوهش در راستای تبیین رابطه بین سیاست های زمین شهری، احتکار زمین و گسترش پیرامونی شهرها نشان داد که با بالا رفتن تعداد مالکین در مناطق درون شهری هزینه های ساخت به دلیل پدیده احتکار زمین و مطول شدن فرآیند ساخت افزایش یافته و همین امر بدل به یکی از عوامل گسترش فزاینده شهرها به حاشیه و مناطق پیرامونی می شود و از آنجا که در برخی کشورها همچون ایران، مدیریت شهری یکپارچه و واحدی وجود ندارد و دستگاه هائی در سطح ملی در اداره و ارائه خدمات شهری مشارکت دارند که همپوشانی، ناهماهنگی و عدم همسویی از مشکلات متداول آنهاست، لذا سیاستهای زمین شهری، ضوابط تفکیک زمین و منطقه بندی، نقایص برنامه ریزی مسکن، تداخل قوانین، نبود چشم انداز مناسب در حوزه مدیریت زمین شهری و پاسخگو نبودن نهادهای مرتبط، نادیده گرفته شدن گروههای کم درآمد و آسیب پذیر در طرح های شهری و افزایش پراکنده رویی شهری، گسترش ساخت و سازهای بی رویه و بی ضابطه، نه تنها با رویکرد مدیریت واحد و مقابله با سوداگری هدف گذاری نشده اند که خود منجر به جریان سوداگری در بازار زمین و علی الخصوص مسکن شهری شده اند.

کلیدواژه ها:

سیاست زمین ، گسترش شهر ، سکونتگاه های غیر رسمی