نقش گردشگرپذیری درتوسعه مناطق کمتر توسعه یافته (مطالعه موردی:شهرستان طالقان)

در زمان حاضر، گردشگری به عنوان یکی ازبزرگترین و متنوع ترین صنایع دنیا مطرح است و رشد سریع آن تغییرات اجتماعی، اقتصادی و محیطی فراوانی را به دنبال داشته است.گردشکری روستایی نیز به عنوان جزئی از این صنعت می تواند نقش موثری در توسعه ملی و به تبع آن توسعه منطقه ای و محلی ایفا کند. فقر روستایی تقریبا ۶۳ درصد از کل فقر جهانی را شامل می شود و تقریبا در همه کشورها شرایطی که فقرای روستایی از لحاظ مصرف شخصی، دسترسی به آموزش، مراقبت های بهداشتی ،آب آشامیدنی،مسکن،حمل و نقل و ارتباطات با آن مواجه اند بسیار نامساعدتر از فقرای شهری است. در ایران نیز حدود ۳۱ درصد جمعیت در روستاها زندگی می کنند که توجه به مناطق روستایی می تواند با فراهم آوردن محیط زیست سالم و پایدار نقش مهمی در توسعه ملی داشته باشد. آگاهی جوامع از اینکه گردشگری منبع درآمد ارزی بسیار مناسب و قابل ملاحظه ای در اختیار اقتصاد یک کشور قرار می دهد ،باعث شده که گردشگری مفهوم بسیار گسترده در ابعاد مختلف اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی پیدا کند و به عنوان یک صنعت تلقی شود از این رو به منظور تنوع بخشیدن به منابع رشد اقتصادی و در آمدهای ارزی و همچنین ایجاد فرصت های جدید شغلی در کشور، توسعه صنعت گردشگری از اهمیت فراوانی برخوردار است. در مقاله حاضر به بررسی نقش طبیعت گردی و آثار آن در توسعه مناطق روستائی با تاکید بر روستاهای طالقان پرداخته شده است. مطالعات انجام شده نشان دهنده تاثیر فزاینده گردشگری روستایی در اقتصاد مناطق کمتر توسعه یافته دارد. این فعالیت اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی با ایجاد اشتغال،متنوع سازی اقتصاد خانوار،مشارکت اجتماعی و استفاده از چشم اندازها و منابع محلی به عنوان مکمل فعالیت های کشاورزی در رشد اقتصادی روستا نقش ارزنده دارد.

کلیدواژه ها:

گردشگرپذیری ، توسعه روستایی ، طالقان