بررسی رابطه شخصیت اصیل و خودکارآمدی اجتماعی با امید به زندگی زنان شاغل

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه شخصیت اصیل و خودکارآمدی اجتماعی با امید به زندگی زنان شاغل انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری آن را کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان رازی شهر بیرجند در سال ۱۴۰۲۰ تشکیل داد (۲۰۰ نفر) که با توجه به محدودیت جامعه آماری، همه آنان (۲۰۰ نفر) در پژوهش حاضر شرکت داده شدند. برای گردآوری دادهها از پرسشنامه شخصیت اصیل وود و همکاران (۲۰۰۸)، پرسشنامه خودکارآمدی اجتماعی اسمیت و بتز (۲۰۰۰) و پرسشنامه امید به زندگی میلر (۱۹۸۸) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها نیز با استفاده از تحلیل ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون با استفاده از بسته نرمافزاری ۲۲ SPSS انجام شد. یافته ها نشان داد که شخصیت اصیل و خودکارآمدی اجتماعی در پیشبینی امید به زندگی زنان شاغل نقش دارند و ۲۵ درصد از واریانس مشاهده شده در امید به زندگی از طریق شخصیت اصیل و خودکارآمدی اجتماعی توجیه می شود.

کلیدواژه ها:

امید به زندگی ، شخصیت اصیل ، خودکارآمدی اجتماعی