کسب مهارت بعد تدریس (مطالعه موردی)

در فعالیت های آموزشی ضمن تدریس معلم با روش های و امکانات موجود شرایط تغییر رفتار دانش آموزان را فراهم می کند. شاگردان در فرایند آموزش فعالیت های مختلفی را انجام می دهند و شرایط متعددی را تجربه می کنند. ا گر فعالیت های آموزشی در این حد محدود و ختم گردد، مشخص نخواهد شد که آیا شرایط ایجاد شده مطلوب بوده است یا نه؟ برای کسب چنین اطلاعاتی ارزشیابی مستمر از فرایند تدریس- یادگیری امری ضروری به نظر می رسد. نحوه ارزشیابی باید براساس نوع هدف شرایط و فعالیت های انجام شده تعیین گردد. اما در بسیاری از نظام های آموزشی ناسالم نحوه ارزشیابی هدف ها و به ویژه فعالیت های آموزشی را تحت تاثیر قرار می دهد. در چنین نظامی معلمان و مربیان بجای ایجاد شرایط مطلوب آموزشی و انجام فعالیت ها و تجارب متناسب با هدف تمام تلاش خود را برای موفقیت در ا متحان و ارزشیابی متمرکز می کنند و با انجام تمرین های بی معنا و طاقت فرسا موفقیت شاگردان را در جریان ارزشیابی دنبال می کنند و در نتیجه ارزشیابی که باید ملاک رسیدن یا عدم رسیدن به هدف های آموزشی باشد جای هدف های آموزشی را می گیرد. مسلم ا ست که ارزشیابی در هیچ موقعیتی نباید به عنوان هدف مطرح گردد و فرایند آموزش را تحت تاثیر قرار دهد اما در هیچ شرایطی نباید ارزشیابی از فرایند آموزش را به تعویق انداخت. بکارگیری ارزشیابی صحیحی در فرایند آموزش یکی از مهمترین فعالیت های معلمان است.

کلیدواژه ها:

مهارج ، تدریس ، کسب